наперёд нареч., прост.

1. (вперёд) напе́рад;

2. (сначала) спярша́, перш, спача́тку, упе́рад;

◊

за́дом наперёд за́дам напе́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўпе́рад, прысл.

Абл. Спачатку, спярша, перш за ўсё. Бабка наўперад зірнула ў акенца. Колас. [Міканор:] — Аранне адложым пакуль! Землеўпарадкаванне наўперад правядзём! Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przodem

а) наперадзе; на чале;

перш за ўсё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chiefly

[ˈtʃi:fli]

adv.

1) гало́ўна, гало́ўным чы́нам; перава́жна, асно́ўна

2) перш за ўсё, у пе́ршую чаргу́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Найсампярод ’перш за ўсё, раней за ўсё’: ciuciun najsampieród wyras na mahíli niéjakaho wielíkaho czaraŭniká (Пятк. 2, 42). Зрашчэнне найсам(а) (гл.), выконваючага структурную функцыю часціцы для ўтварэння найвышэйшай ступені, і прыслоўя пярод, параўн. славац. najsamprv, najsamskôr ’перш за ўсё, хутчэй за ўсё’ (ESSJ SG, 2, 591).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Наўпярод ’перад, перш за ўсё’ (навагр., Шн. 3, Кліх). Да пярод, перад, гл. паў-.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

begin [bɪˈgɪn] v. (began, begun)

1. пачына́ць, распачына́ць; пачына́цца;

begin on smth. бра́цца за што-н.;

begin the score адкры́ць лік;

Where to begin? З чаго пачаць?

2. засно́ўваць, ствара́ць;

begin a club адкры́ць клуб

♦

to begin with найпе́рш, перш за ўсё, перш-на́перш, па-пе́ршае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

свабодалю́бнасць, ‑і, ж.

Тое, што і свабодалюбства. Купала і Колас паэтызуюць у сваім героі перш за ўсё рысы свабодалюбнасці і грамадзянскай актыўнасці. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́тнік, ‑а, м.

Уст. Тое, што і залатар (у 1 знач.). Перш уздумалася .. [Любе] несці пярсцёнак да злотніка, каб той пераліў яго на завушніцы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасціха́нак, ‑нку, м.

Разм. Перапынак у якім‑н. дзеянні, працэсе. Дождж перш быў суняўся крыху, а потым зноў лінуў. Няма на яго перасціханку. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)