vi (D) угаво́рваць, намаўля́ць, перако́нваць (каго-н.)
er lässt sich nicht ~ — яго́ не ўгавары́ць [не перакана́ць]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
persuade
[pərˈsweɪd]
v.
1) перако́нваць
2)
а) (into) угаво́рваць, намаўля́цьна што; схіля́ць да чаго́
б) (from, out of) адгаво́рваць ад чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
агітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
1. Займацца агітацыяй (у 1 знач.). Трэба мець на ўвазе, што ў гэтай выбарчай кампаніі кожнаму агітатару прыйдзецца агітаваць адначасова за некалькіх кандыдатаў у дэпутаты мясцовых Саветаў.«Звязда».Самае большае, што маглі зрабіць камсамольцы, гэта агітаваць за таварыства.Крапіва.
2.каго. Разм.Пераконваць у чым‑н., схіляць да чаго‑н.; угаворваць. Астатнія [вучні] аднесліся да гуртка з іроніяй, кпілі, бяскрыўдна жартавалі: кожны агітаваў суседа, а сам не запісваўся.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клясці́ся, клянуся, клянешся, клянецца; клянёмся, кленяцеся; пр. кляўся, клялася, ‑лося; незак., чым і без дап.
1. Даваць клятву, урачыста абяцаць што‑н.; прысягаць. Клянёмся мы — Радзімы чэсць і славу Цераз баі дастойна пранясём!Бачыла.Сумленнем кляўся чыстым ён, Жыццём ён кляўся чыстым, — Любіць свой край да скону дзён, Як любяць камуністы.Бялевіч.//Разм. Настойліва запэўніваць, пераконваць у чым‑н. Спірыдон кляўся і бажыўся, што куфэрак абы-каму не адкрыць.Асіпенка.
2.Разм. Сварачыся, праклінаць адзін аднаго.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
überzéugen
1.
vt (vonD) перако́нваць (каго-н. у чым-н.)
2.
(sich) перако́нвацца überzéugend
a перакана́ўчы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
überréden
vt (zuD) угаво́рваць, перако́нваць (каго-н. зрабіць што-н.)
er ist schwer zu ~ — яго́ ця́жка ўгавары́ць [перакана́ць]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éinsprechen
*
1.
vt унушаць
j-m den Mut ~ — падбадзёрваць каго́-н.
2.
vi (aufA) перако́нваць (каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
impress[ɪmˈpres]v.
1. рабі́ць ура́жанне (на каго-н.);
His sincerity impressed me. Яго шчырасць уразіла мяне.
2. (on/upon)перако́нваць; угаво́рваць;
She impressed on us the need for caution. Яна пераканала нас у неабходнасці асцярожнасці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
żarliwie
шчыра, моцна, горача, палка;
przekonywać żarliwie — горача пераконваць;
błagać żarliwie o co — моцна прасіць аб чым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)