перако́нваць гл. пераканаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перако́нваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перако́нваю перако́нваем
2-я ас. перако́нваеш перако́нваеце
3-я ас. перако́нвае перако́нваюць
Прошлы час
м. перако́нваў перако́нвалі
ж. перако́нвала
н. перако́нвала
Загадны лад
2-я ас. перако́нвай перако́нвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перако́нваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перако́нваць несов.

1. убежда́ть, уверя́ть;

2. переубежда́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перако́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пераканаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перако́нваць гл. пераканаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перакана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго (што).

1. і з дадан. Прымусіць паверыць чаму-н., упэўніць у чым-н.

Яго словы пераканалі нас.

Ён пераканаў, што трэба рабіць менавіта так.

2. з інф. або злуч. «каб». Угаворамі схіліць да чаго-н., прымусіць зрабіць што-н.

П. каго-н. застацца.

Трэба п. яго, каб ехаў сёння.

|| незак. перако́нваць, -аю, -аеш, -ае; наз. перако́нванне, -я, н.

|| наз. перакана́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перако́нванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пераконваць — пераканаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переубежда́ть несов. перако́нваць (у і́ншым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убежда́ть несов. перако́нваць; (уверять) упэ́ўніваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

convince [kənˈvɪns] v. перако́нваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)