павуча́нне н

1. (парада, настаўленне) Beléhrung f -, -en, Unterwéisung f -, -en;

2. (казанне) Prédigt f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

слу́шна прысл, слу́шны ríchtig, motiviert [-´vi:rt], begründet; sínnvoll; vernünftig;

слу́шная прапано́ва vernünftiger Vórschlag [Ántrag];

слу́шная пара́да sáchkundiger Rat

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

васьміты́сячны, ✂.

  1. Ліч. парада. да восем тысяч.

  2. Цаной у восем тысяч рублёў.

  3. Які складаецца з васьмі тысяч адзінак.

    • В. атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

advice [ədˈvaɪs] n. пара́да;

ask smb.’s advice ра́іцца з кім-н., пыта́цца не́чае (у не́кага) па ра́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парадны, ✂.

  1. Прызначаны для парада, для ўрачыстых выпадкаў, святочны.

    • Парадная форма.
    • П. мундзір.

  2. Пра ўваход: пярэдні, галоўны.

    • Парадныя дзверы.
    • П. ход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

павуча́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. павучаць.

2. Парада, настаўленне. Асабліва безуважным быў Грышка да дзедавых павучанняў, калі недзе яго чакалі сябры... Паслядовіч. — Другі раз, перш чым сказаць што, падумай, — папярэдзіў [Валодзю] Паўлік, які любіў чытаць хлопцам павучанні. Рунец.

3. Пропаведзь, прамова, якія ўтрымліваюць павучальныя парады. Сказаць павучанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tip​3 [tɪp] n.

1. чаявы́я;

give a tip даць «на чай»

2. намёк, пара́да;

take my tip паслу́хай мяне́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэпетыцыя, ✂, ж.

Папярэдняе выкананне спектакля, якога-н. відовішчнага мерапрыемства ў час іх падрыхтоўкі.

  • Р. п’есы.
  • Р. парада.
  • Генеральная р.

|| прым. рэпетыцыйны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

напу́тственный ска́заны на даро́гу; да́дзены на даро́гу;

обрати́ться с напу́тственной ре́чью сказа́ць сло́ва на даро́гу;

напу́тственный сове́т пара́да на даро́гу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

недаліка́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Няветлівы ў абыходжанні з людзьмі; грубы. — Ты не злуй, ён п’яны і, праўда, крыху недалікатны. Чорны. [Міхась] распачаў перагаворы з недалікатным гаспадаром двара. Якімовіч. // Няскромны, нетактоўны. Недалікатнае пытанне. Недалікатная парада.

2. Пазбаўлены мяккасці, рэзкі; неасцярожны. Недалікатны дотык. Недалікатныя рухі.

3. Які мае грубую афарбоўку, пах і пад. Недалікатныя духі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)