Órdner

m -s, -

1) распара́дчык, дзяжу́рны (у класе)

2) камп. па́пка

éinen ~ áblegen — рабі́ць [ствара́ць] па́пку для фа́йлаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

teczka

teczk|a

ж.

1. партфель;

2. папка;

mieć ~ę na kogo — мець на каго кампрамат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

copybook

[ˈkɑ:pibʊk]

1.

n.

1) сшыто́к -ка́, сшы́так -ка m.

2) па́пка для ко́піяў (дакумэ́нтаў, лісто́ў, раху́нкаў)

2.

adj.

звыча́йны, штодзённы; шаблённы

He was no copybook hero — Ён ня быў звыча́йным гэро́ем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

binder

[ˈbaɪndər]

n.

1) пераплётчык -а m., пераплётчыца f.

2)

а) рэ́чыва, яко́е зьвя́звае, скле́йвае (клей, цэмэ́нт)

б) снопавяза́лка f. (машы́на)

3) па́пка f., ско́расшыва́льнік -а m.

4) пі́саная ўмо́ва, грашо́вы закла́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

но́та​1

(лац. nota = знак, заўвага)

1) умоўны графічны знак для абазначэння музычнага гуку, а таксама сам гэты гук;

2) мн. музычны твор у нотным запісе (напр. папка з нотамі);

3) перан. тон гаворкі, у якім выражана пэўнае пачуццё (напр. н. незадавальнення).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

teka

tek|a

ж.

1. папка;

2. партфель;

minister bez ~i — міністр без партфеля;

3. запіскі; нататкі;

~a historyczna — гістарычныя запіскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

но́та​1

(лац. nota = знак, заўвага)

1) умоўны графічны знак для абазначэння музычнага гуку, а таксама сам гэты гук;

2) мн. музычны твор у нотным запісе (напр. папка з нотамі);

3) перан. тон гаворкі, у якім выражаецца пэўнае пачуццё (напр. н. незадавальнення).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Па́па 1 ’вярхоўны галава рымска-каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан’ (ТСБМ). Рус., укр. па́па, ст.-рус. папа. З лац. pāpa ’тс’ < pāpa ’бацька’ (Міклашыч, 231; Праабражэнскі, 2, 13; Фасмер, 3, 200). Ст.-бел. папа з XV ст. (Булыка, Даўн. запазыч., 235).

Па́па 2 дзіцяч. ’хлеб’ (Нас., Касп., Шат., Гарэц., Янк., Янк. 2, Янк. БП, Сцяшк. МГ, Бяс., Клім.), па́пка. Рус., укр. па́па, чэш. pápa, papa, славац. papa ’дзіцячая ежа’. Паводле Махэка₂ (432), з падвоенага дзіцячага па‑па. Слова шырока распаўсюджана ў іншых мовах: параўн. лац. pappa ’каша’, нов.-в.-ням. Pappe ’дзіцячая каша’, сяр.-в.-ням., гал., англ. pap ’каша’ (гл. Фасмер, 3, 200; там жа і інш. літ-ра).

Па́па 3 ’бацька’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.; Яшкін, Назвы). З рус. па́па ’тс’, якое, верагодна, з франц. papa. Слова дзіцячай мовы, якое набліжаюць да папа 2 (гл. Фасмер, 3, 200).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Páppe

f -, -n

1) кардо́н

2) па́пка, тэ́чка; кардо́нны пераплёт

3) толь

4) разм. клей, ка́ша, кле́йстар

◊ das ist nicht von ~! — ≅ гэ́та спра́ва надзе́йная!, гэ́та не жарт!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jacket

[ˈdʒækɪt]

1.

n.

1)

а) (мужчы́нскі) пінжа́к -а́ m., ку́ртка f.

б) (жано́чы) жаке́т -а m., жаке́тка f.

2) во́кладка f.

а) a dust jacket (for a book) — супэрво́кладка

б) па́пка, во́кладка для дакумэ́нтаў

3) лупі́на f. (бу́льбы)

2.

v.t.

1) апрана́ць (ку́ртку, жаке́т)

2) informal бі́ць, лупцава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)