хі́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Адмоўны, нядобры. Саўка акінуў поглядам сваіх мыслей увесь складаны комплекс той ролі, на якую падбіваў яго Бруй, з усімі яе выгодамі і хібнымі бакамі. Колас.

2. Памылковы, няправільны. Хібны крок, брак, недасеў, зрыў, безгаспадарчасць і абязлічка — гэта ўсё роўна, што без барацьбы ворагу здаць пазіцыі... Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niesłuszny

niesłuszn|y

няправільны, няслушны; беспадстаўны; памылковы;

~e oskarżenie — беспадстаўнае абвінавачанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábseitig

a

1) адда́лены, які́ стаі́ць убаку́

2) дзі́ўны

3) фальшы́вы, памылко́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

недакла́дны

1. (не зусім слушны) úngenau, únexakt; féhlerhaft (памылковы);

2. (невыразны, няясны) úndeutlich, únklar;

недакла́дная ду́мка ein úndeutlicher [únklarer] Gedánke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

error

[ˈerər]

n.

1) памы́лка, хі́ба f.

2) аблу́да f., памылко́вы пагля́д або́ ду́мка

3) грэх граху́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фальш

(польск. falsz < ням. Falsch, ад лац. falsus = памылковы)

1) абман, няпраўда, хлусня; няшчырасць, крывадушнасць;

2) недакладна ўзятая (выкананая) нота ў спевах, падчас ігры на музычным інструменце.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

miscount

1. [,mɪsˈkaʊnt]

v.

памылко́ва падлі́чваць або́ разьлі́чваць, меркава́ць, спадзява́цца; пралі́чваць, пралі́чвацца

2. [ˈmɪskaʊnt]

n.

памылко́вы падлі́к, пралі́к -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

untrue [ʌnˈtru:] adj.

1. памылко́вы, няпра́вільны;

That’s quite untrue. Гэта зусім няправільна.

2. fml (to) няве́рны, здра́длівы;

She was untrue to her husband. Яна здраджвала свайму мужу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ілжы́вы і лжы́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Схільны да хлусні, падману; непраўдзівы, хлуслівы. Ілжывы чалавек. □ Але што .. [ксяндза і яго сястру] прымушае быць такімі лжывымі, ліслівымі, так прыкідвацца! Чарнышэвіч.

2. Які змяшчае ў сабе хлусню, падман, няпраўду; наўмысна скажоны. Ілжывыя словы. Ілжывыя звесткі. Ілжывыя паказанні. // Прытворны, фальшывы. Ілжывы пафас. Ілжывая сціпласць. □ Творы пісьменніка палемічна завостраны супраць ілжывай «экзотыкі» буржуазна-прыгодніцкіх раманаў. Гіст. бел. сав. літ.

3. Які не адпавядае сапраўднасці, рэчаіснасць памылковы. Ілжывыя вывады. Ілжывае вучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

false [fɔ:ls] adj.

1. ілжы́вы, памылко́вы;

a false statement ілжы́вая зая́ва

2. несапра́ўдны, фальшы́вы;

a false passport фальшы́вы па́шпарт;

a false friend няве́рны ся́бра

3. шту́чны;

false limbs пратэ́зы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)