cocker spaniel [ˌkɒkəˈspænjəl] n. (таксама cocker) ко́кер-спаніэ́ль (паляўнічы сабака)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wéidmännisch

a паляўні́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лася́тнік, ‑а, м.

1. Памяшканне для ласёў.

2. Паляўнічы на ласёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цма́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Прыцмокваць губамі, языком, выказваючы захапленне або незадаволенасць чым-н. —

Ну і стрэльба ж у цябе, браце! — цмакаў бывалы паляўнічы.

|| наз. цма́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hunter

[ˈhʌntər]

n.

1) паляўні́чы

2) шука́льнік -а m.

3) паляўні́чы саба́ка ці конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bowie knife

[ˈboʊI]

паляўні́чы нож

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прамыславі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які займаецца промыслам (у 1 і 2 знач.), паляўнічы (у 1 і 2 знач.).

2. Чалавек, які працуе на промыслах (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

łowiectwo

н. паляванне; паляўнічы промысел

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łowca

м. паляўнічы; лавец;

łowca autografów — лавец аўтографаў;

łowca głów — паляўнічы на галовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

е́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паляўнічы прафесіянал; спецыяліст па арганізацыі палявання, ахове і ўзнаўленні фаўны.

2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прым. е́герскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)