папа́рніца, ‑ы, ж.

Разм. Незасеяны ўчастак зямлі; паласа папару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветраахо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ахоўвае ад ветру. Ветраахоўная паласа лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шта́ба, ‑ы, ж.

Разм. Жалезная паласа для запірання дзвярэй; завала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tract​1 [trækt] n.

1. разло́г, абша́р; паласа́ прасто́ры;

a tract of land паласа́ зямлі́

2. anat. тракт;

the respiratory tract ды́хальныя шляхі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

суме́жжа, ‑а, н.

Разм. Паласа, тэрыторыя, якая мяжуецца з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

no-man’s-land [ˈnəʊmænzlænd] n. нічы́йная зямля́; нейтра́льная зо́на/пала́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stripe [straɪp] n.

1. пало́ска; па́сак

2. mil. паласа́, нашы́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падо́сак, ‑ска, м.

Вузкая жалезная паласа, урэзаная пад ніз восі драўляных калёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстэ́п, ‑у, м.

Пераходная паласа ад гарыстай або лясістай мясцовасці да стэпавай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырубе́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля рубяжа; прыгранічны. Прырубежная паласа. Прырубежныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)