праўле́нне ср.

1. (действие) правле́ние, управле́ние;

2. (орган, возглавляющий учреждение) правле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Supreme Soviet [s(j)u:ˌpri:mˈsəʊviət] n. the Supreme Soviet Вярхо́ўны Саве́т (орган улады)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парла́мент, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Найвышэйшы заканадаўчы і прадстаўнічы орган у дэмакратычных дзяржавах.

|| прым. парла́менцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жгу́цік, -а, мн. -і, -аў м.

1. гл. жгут.

2. Орган руху ў прасцейшых арганізмаў, які мае выгляд тонкай ніці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыццядзе́йны, -ая, -ае.

1. Здольны выконваць жыццёвыя функцыі.

Ж. орган.

2. перан. Дзейны, энергічны.

Ж. розум.

|| наз. жыццядзе́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арбітра́ж, -у, м.

Вырашэнне спрэчак не судовага характару арбітрамі, трацейскім судом; дзяржаўны орган, які займаецца гэтым.

|| прым. арбітра́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лава (судовы орган) 6/515

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Адміралцейства (орган кіравання) 1/117

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

афіцыёз, ‑а, м.

У буржуазных краінах — афіцыёзны друкаваны орган.

[Ад лац. officiosus — паслужлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудаўпраўле́нне, ‑я, н.

Орган кіравання рудніком або некалькімі руднікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)