неміга́ючы, ‑ая, ‑ае.

1. Пільны, нерухомы (пра погляд, вочы і пад.). Гарачыя, як вугалі, глядзелі на каменданта немігаючыя заняпалыя вочы чалавека. Лынькоў. Хлопчык немігаючымі вачыма сачыў за .. тварам [Дзянісава]. Гамолка.

2. Які не мігае пры гарэнні. Немігаючы агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

breathless [ˈbreθləs] adj.

1. запы́ханы

2. мёртвы; нежывы́;

be breathless затаі́ць дыха́нне;

breathless with terror нежывы́ ад стра́ху

3. fml бязве́траны, нерухо́мы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аслупяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў нерухомы ад моцнага ўзрушэння; анямелы ад здзіўлення. Скончыўшы чытаць,.. [дзяўчына] нейкі час стаяла ў аслупянелай задуме і раптам прытулілася ілбом да дрэва і заплакала. Чорны. Анежка стаяла, аслупянелая ад нечаканасці, глядзела ўслед Алесю. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплана́т

(гр. aplanetos = нерухомы, які не адхіляецца)

фотааб’ектыў, у якім выпраўлена сферычная аберацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

статы́чны

(гр. statikos = які ўтрымлівае раўнавагу)

нерухомы, які знаходзіцца ў стане спакою, раўнавагі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

stony [ˈstəʊni] adj.

1. камяні́сты;

a stony road камяні́стая даро́га

2. скамяне́лы, хало́дны;

a stony stare нерухо́мы по́зірк;

a stony silence ледзяна́я ціш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

неподви́жный

1. (недвижимый) нерухо́мы;

неподви́жная звезда́ нерухо́мая зо́рка;

2. (не отличающийся живостью) неруха́вы;

неподви́жное лицо́ неруха́вы твар;

неподви́жный челове́к неруха́вы чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апланаспо́ры

(ад гр. aplanes = нерухомы + споры)

нерухомыя споры водарасцяў, якія служаць для бясполага размнажэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сто́йка¹, -і, ДМ сто́йцы, мн. -і, сто́ек, ж.

1. У гімнастыцы і ў страі: пастава цела чалавека, пры якой рукі апушчаны, корпус нерухомы і прамы, ногі выпрастаны і пяткі пастаўлены разам.

2. У гімнастыцы: пастава цела галавой уніз, пры якой апорай з’яўляюцца выцягнутыя рукі або галава, а ногі вертыкальна падняты ўверх.

С. на руках.

С. на галаве.

3. Нерухомая поза паляўнічага сабакі, калі ён напаткаў дзічыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

статы́чны

(гр. statikos = які ўтрымлівае раўнавагу)

нерухомы, які знаходзіцца ў стане спакою, раўнавагі (напр. с-ая поза).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)