inexplicit

[,ɪnɪkˈsplɪsɪt]

adj.

невыра́зны, неакрэ́сьлены; няя́сна вы́казаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inexpressive

[,ɪnɪkˈspresɪv]

adj.

невыра́зны, безвы́разны; бяз вы́разу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бязлі́кі, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены характэрных адметных рыс; шэры, невыразны. Як ні стараліся акцёры ажывіць свае ролі, нічога з гэтага не атрымалася, вобразы так і засталіся бязлікімі. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opaque [əʊˈpeɪk] adj.

1. непразры́сты, святлонепраніка́льны;

opaque glass непразры́стае шкло

2. няя́сны; невыра́зны; незразуме́лы; няпэ́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

filmy

[ˈfɪlmi]

adj.

1) цяню́ткі

2) невыра́зны, затума́нены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

невня́тный

1. невыра́зны; (плохо различаемый) неразбо́рлівы; (неясный) няя́сны;

2. (непонятный) уст. незразуме́лы; (неясный) няя́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тума́нны, -ая, -ае.

1. гл. туман.

2. Ахутаны, засланы туманам.

Т. бераг ракі.

Туманная раніца.

3. Расплыўчаты, няясны; бачны як цераз туман.

Вырысоўваліся туманныя сілуэты будынкаў.

4. перан. Які мае няясны сэнс; незразумелы.

Туманныя разважанні.

5. перан. Невыразны, цьмяны.

Туманныя вочы.

Т. позірк.

|| наз. тума́ннасць, -і, ж. (да 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fuzzy [ˈfʌzi] adj.

1. неакрэ́слены; невыра́зны; цьмя́ны ( пра гук, адлюстраванне і г.д.)

2. пушы́сты (пра валасы, шэрсць)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

two-dimensional [ˌtu:dɪˈmenʃnl] adj.

1. двухме́рны, пло́скі

2. невыра́зны, неглыбо́кі;

a twodi mensional image павярхо́ўна апі́саны во́браз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пу́кта ’буркун, заўсёды незадаволены чалавек’ (Яўс.; міёр., З нар. сл.), пукту́н, пу́ктала ’тс’ (міёр., З нар. сл.), сюды ж пук‑ таніна ’бурчанне, мармытанне са злосцю; невыразны адказ’ (міёр., Нар. словатв.). Утворана ад пукцёць, пуктаць ’бурчаць’, гл. пукчэць,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)