насу́щный надзённы; (неотложный) пі́льны, неадкла́дны; (жизненный) жыццёвы;

насу́щный вопро́с надзённае пыта́нне;

насу́щная потре́бность пі́льная патрэ́ба;

насу́щные интере́сы трудя́щихся жыццёвыя інтарэ́сы працо́ўных;

насу́щный хлеб надзённы хлеб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nieodzowny

nieodzown|y

неабходны, абавязковы; безумоўны, неадкладны; непазбежны;

~a konieczność — непазбежная неабходнасць;

~e potrzeby — неадкладныя патрэбы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vórdringlich

1.

a першачарго́вы, тэрмі- но́вы, неадкла́дны; актуа́льны

2.

adv у пе́ршую чаргу́; у са́мым спе́шным пара́дку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пе́рак, пе́ракам ’поперак, упоперак’ (Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., ушац., Нар. лекс.; Варл.), ’кароткая папярочная баразна’ (докш., Сл. ПЗБ), ’папярочны загон’ (ЛА, 2), смал. пе́рек ’упоперак’; укр. пере́ка ’супрацьдзеянне, супярэчанне’, рус. по‑перёк ’упоперак’, польск. w przek, w przeki, na przek(i) ’упоперак, наадварот, наперакор’, ст.-польск. przek(o) ’поперак’, н.-луж. prjeki ’поперак, наўскос’, в.-луж. prěki ’поперак’, prěčić ’перасякаць; супярэчыць, супраціўляцца’, палаб. pritʼai, pritʼě ’праз, звыш; па той бок’, ст.-чэш. na‑přiek(y), чэш. na‑přík ’насупраць, у параўнай з. насуперак’, na‑příč ’праз, па той бок; поперак’, славац. na‑priеку, na‑priek ’нягледзячы на’, славен. prẹ̑k ’рэзкі, грубы, жорсткі; які супраціўляецца; касы, які стаіць упоперак’, prȇ̥ko, prę̑k, priek, prȇ̥čki ’тс’, vprẹ̑k ’нягледзячы; праз; супраць’, prȇ̥k ’горды чалавек’, серб.-харв. пре̂к, харв. prȉjek ’папярочны; просты, самы кароткі, запальчывы, круты, неадкладны, неабходны’, пре̂ко ’насупраць, па той бок; упоперак, раптоўна, рэзка; празмерна’, чак. priko ’тс’, макед. прек ’папярочны; неадкладны, круты’, балг. пряк. мн. л. пре́ки ’прамы, непасрэдны’, ст.-слав. въпрѣкы глаголати ’супярэчыць’, ц.-слав. прѣкъ ’папярочны; які ляжыць упоперак’, прѣко, прѣкы ’насуперак; супраць; праз’. Прасл. *perkъ ’папярочны, які знаходзіцца на супраць’ (перайшло ў прыслоўе, прыназоўнік *perko/*perkъ/*perky і ў адназоўнікавы дзеяслоў *perčiti ’пярэчыць’) — утварэнне з суф. *‑kǒ (> *‑kъ) ад прыслоўя *per‑ ’праз’ (Мее, Études, 329; Фасмер, 3, 238: Копечны, 1, 129 і 173; Махэк₂, 492; Бязлай, 3, 110–111).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dríngend

1.

a тэрміно́вы, неадкла́дны

~es Gespräch — неадкла́дная размо́ва

2.

adv

1) тэрміно́ва, неадкла́дна

2) насто́йліва

~st bítten* — насто́йліва прасі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

doraźny

doraźn|y

хуткі, безадкладны, неадкладны;

sąd ~y — ваенна-палявы суд;

~a pomoc — безадкладная (першая) дапамога;

~e kłopoty — часовыя цяжкасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уда́рны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з ударнай працай, ударніцтвам. Ударная брыгада. □ Тлумач растлумачыў: «Наш цэх ударны. Усе стараюцца, каб ніводнай хвіліны не прапала дарма». Чорны. Ударны месячнік па нарыхтоўцы і вывазцы лесу дзяржаве прайшоў .. вельмі ўдала. Брыль.

2. Галоўны, першачарговы; неадкладны. Школа была ўдарным аб’ектам ударнай будоўлі. Грахоўскі. З вёскі змываць дакастрычніцкі бруд — Задача мая ўдарная. Крапіва.

уда́рны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з нанясеннем або атрыманнем удару. Ударны механізм. Ударная хваля ўзрыву. Ударныя музычныя інструмент.

2. Які наносіць рашаючы ўдар па ворагу, прызначаны для такога ўдару. Ударны полк. Ударная група. □ На краі хвойніку размяшчаўся ўдарны атрад, сабраны з найлепшых і дужэйшых байцоў усіх атрадаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

instant

[ˈɪnstənt]

1.

n.

хвілі́на, хвілі́нка f.; мо́мант, мамэ́нт -у m.

He paused for an instant — Ён затрыма́ўся на хвілі́нку

in an instant — во́мірг, во́бміргам

on the instant — за́раз жа

2.

adj.

1) неадкла́дны, ху́ткі

2) сьпе́шны, пі́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zwłoka

zwłok|a

ж. прамаруджанне; затрымка;

bez ~і — без затрымкі; неадкладна;

nie cierpiący ~i — неадкладны; экстраны;

grać na ~ę спарт. зацягваць час

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nagły

nagł|y

1. нечаканы, раптоўны;

~a śmierć — раптоўная смерць;

2. тэрміновы, неадкладны;

w ~ym wypadku — у экстранным выпадку;

z ~a — раптам, раптоўна, нечакана

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)