шу́нуць, -ну, -неш, -не; шунь; зак.

1. Раптам паліцца, хлынуць, уварвацца ў што-н.

Шунула вада.

У пакой шунула свежае паветра.

2. перан. Пайсці масай (пра людзей); паступіць у вялікай колькасці.

Натоўп шунуў.

Заказы шунулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тру́па

(ням. Truppe, ад фр. troupe = натоўп)

калектыў артыстаў тэатра, цырка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пратаўха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Прабіцца наперад праз вялікі натоўп.

2. Таўхацца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ménge

f -, -n

1) мно́ства, бе́зліч, вялі́кая ко́лькасць, ма́са

2) нато́ўп, збой

éine ~ Ménschen — нато́ўп лю́дзей

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

повали́ть​II сов., разг. павалі́ць;

толпа́ повали́ла на пло́щадь нато́ўп павалі́ў на пло́шчу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схлы́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.

1. Хлынуўшы, сцячы.

Вада схлынула.

2. перан. Пра вялікую масу людзей: адначасова пайсці аднекуль.

Натоўп схлынуў праз 30 хвілін.

3. перан. Скончыцца, мінуцца.

Толькі назаўтра схлынула навала тэлефонных званкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кага́л ’шумны натоўп, зборышча’ (ТСБМ; бяроз., Выг.; Др.-Падб., Касп., Нас., Шат., Янк., Яўс.), ’гурт. грамада’ (Бір. Дзярж., Нар. лекс.). Рус. зах.-бран. кагал ’шумны натоўп’. Укр. кагал ’шумнае зборышча’. Утворана ад кагал ’яўрэйскае абшчыннае самакіраванне і сама абшчына’, адкуль значэнні ’гурт’ і ’шумны натоўп’ маглі развівацца незалежна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hold back the crowd

паўстры́мваць нато́ўп

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mob​1 [mɒb] n.

1. нато́ўп (часта раз’юшаны); збо́рышча

2. the Mob infml ма́фія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арда́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. о́рды, орд і арда́ў, ж.

1. гіст. Назва дзяржаўнага аб’яднання ў старажытных цюркскіх вандроўных народаў.

Залатая а.

2. перан. Варожае войска; натоўп, банда, зграя.

Фашысцкія орды.

|| прым. арды́нскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)