The waters were infested by sharks — Мо́ра кішэ́ла аку́ламі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лю́каць ’моцна крычаць дзе-небудзь, напр., у лесе’ (Мядзв.), ’нападаць на каго-небудзь з лаянкай, з пагардлівымі воклічамі’, лю́канне ’нападзенне з лаянкай’, лю́кнуць ’крыкнуць на каго-небудзь’ (Нас.), смал.лю́канья ’нападзенні з крыкам і лаянкай’, люкать ’тс’, лю́кнуть ’крыкнуць, вылаяўшыся’. Гукапераймальнае. Параўн. рус.кур., тамб.люлю́кать ’нацкоўваць сабак, падахвочваючы іх гаўкаць і бегчы за зверам’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hérfallen
*vi(s) (überA) накі́двацца, нава́львацца, напада́ць (на каго-н., на што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
assail[əˈseɪl]v.fml
1. атакава́ць, напада́ць (таксама перан.); рэ́зка крытыкава́ць
2. апано́ўваць, ахапля́ць (пра страх, сумненні і да т.п.);
He was assailed by fear. Яго апанаваў страх.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
assault2[əˈsɔ:lt]v.
1.напада́ць;
He has been charged with assaulting a police officer. Яго абвінавацілі ў нападзе на афіцэра паліцыі.
2. атакава́ць; ісці́ на пры́ступ; штурмава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Навя́ліцца ’навязвацца, нападаць; пападацца’ (Нас.), ’унадзіцца, дзейнічаць настойліва і неадступна’ (Бяльк.), ’настойліва і упарта ажыццяўляць сваё жаданне, сваю думку’ (Гарэц.), ’прывязацца да чаго-небудзь раптоўна’ (Мядзв.), ’накінуцца на каго-н. з лаянкай, папрокамі’ (ушац., Нар. сл.), навяльвацца ’настойваць, настойліва дамагацца’ (Гарэц.), ’прыставаць, чапляцца, навязвацца’ (Юрч.). Да вяліцца ’прагна хацець чаго-н.’, далейшая этымалогія якога няпэўная (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гайдама́к
(укр. гайдамак, ад тур. haydamak = нападаць)
1) украінскі казак, удзельнік вызваленчага руху на Украіне супраць польскай шляхты ў 17—18 ст.;
2) салдат контррэвалюцыйных войск у час грамадзянскай вайны на Украіне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
attack
[əˈtæk]1.
v.t.
1) напада́ць, атакава́ць
to attack an enemy — напа́сьці на во́рага
2) энэргі́чна бра́цца за што
to attack a task — шчы́ра ўзя́цца за спра́ву; нава́львацца (на е́жу), накіда́цца
3) апано́ўваць, напада́ць
Locusts attacked the crops — На пасе́вы напа́ла саранча́
4) напада́ць, крытыкава́ць
2.
v.i.
напада́ць
The enemy attacked at dawn — Во́раг напа́ў на сьвіта́ньні
3.
n.
1) ата́ка f.; наступле́ньне n., напа́д -у m.
2) пры́ступ -у m., прыпа́дак -ку m. (хваро́бы, зло́сьці)
3) напа́сьць f.; напа́дкі pl. only
to be under violent attack — быць прадме́там гвалто́ўнай напа́сьці, напа́дак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Нага́баць, нагибаці ’знайсці, натрапіць’ (Федар. 2, 45), нагибаты ’знайсці, назбіраць’ (драг., Жыв. сл.), нагабиты ’нагнаць, спасцігнуць’ (Клім.), нагибаті ’сустрэць’ (беласт., Сл. ПЗБ). Ст.-бел.нагабати (накгабати) ’прыгнятаць’ (1388 г.) Булыка (Лекс. запазыч., 37) лічыць паланізмам, што пры наяўнасці зыходнай формы ў іншых славянскіх мовах цяжка давесці. Значэнне ’прыгнятаць’ выводзіцца з ’нападаць’ і узыходзіць да ’хапаць, браць’, характэрна для габиць (гл.).