загу́ста, прысл.

Разм. Надта густа, гусцей, чым трэба. Жыта пасеялі загуста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чуллі́вы rührend, ergréifend, bewégend;

на́дта чуллі́вы sensitív, überempfindlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зая́длы, -ая, -ае (разм.).

1. Які надта прыахвоціўся да чаго-н., заўзяты.

З. курэц.

2. Які вядзецца, выконваецца з асаблівай упартасцю, зацяты.

Заядлая спрэчка.

3. Злосны, задзірысты.

З. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыміты́ўны, -ая, -ае.

1. Просты, не складаны па будове, выкананні.

Прымітыўная тэхніка.

2. Недастаткова глыбокі, надта спрошчаны.

П. падыход да з’явы.

3. Неразвіты.

Прымітыўная асоба.

|| наз. прыміты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́рага, прысл.

Разм. Надта дорага, па вельмі высокай цане. Задорага просіш. Задорага купіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскура́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Разм. Пачаць надта куражыцца. Раскуражыўся дзед. // Расхрабрыцца, асмялець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nader

вельмі, дужа, надта, надзвычай, надзвычайна, празмерна;

nader dobry — вельмі (дужа, надта) добры;

nader uczynny — вельмі спагадлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ашаламі́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ло́млены; зак., каго-што.

1. Задурыць галаву.

Несціханы лямант ашаламіў галаву.

2. Надта здзівіць, азадачыць, зрабіць моцнае ўражанне.

Нечаканая тэлеграма ашаламіла яго.

|| незак. ашаламля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sorely [ˈsɔ:li] adv. fml ду́жа, ве́льмі; на́дта;

Your financial help is sorely needed. Ваша фінансавая дапамога вельмі патрэбна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

убо́гі, -ая, -ае.

1. Надта бедны, жабрацкі.

Убогая хаціна.

Убогая душа (перан.).

2. Які мае калецтва, фізічны недахоп (разм.).

Пышная душа ва ўбогім целе (прыказка). Падышла ўбогая (наз.).

|| наз. убо́гасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)