warden

[ˈwɔrdən]

n.

1) нагля́днік, нагля́дчык -а, вартаўні́к -а́ m., дазо́рац-ца m.

2) нача́льнік турмы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áufsicht Führende

sub m, f -n, -n кантралёр, -ка, нагля́дчык, -ца, інспе́ктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

астро́жнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто пасаджаны ў астрог (у 1 знач.); арыштант. А ў Лукішках, у Картуз-Бярозе, у пастарунках ды ў падзямеллях звіняць ланцугамі астрожнікі, паміраюць тыя людзі, якія сваю долю гукалі з усходу, якія ленінскую праўду сеялі ў сэрцах заняволеных людзей. Бялевіч. // Астрожны наглядчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warden [ˈwɔ:dn] n.

1. нагля́дчык; вартаўні́к; інспе́ктар; упаўнава́жаны;

a game warden інспе́ктар па ахо́ве дзічы́ны

2. (у Брытаніі) рэ́ктар (каледжа), дырэ́ктар (школы)

3. нача́льнік турмы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дазо́рца м.

1. (ахоўнік, наглядчык) Áufsichtsperson f -, -en; Áufseher m -s, -; Wärter m -s, -;

2. (разведчык) Späher m -s, -; Patrouillengänger [pɑ´trʊljən-] m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суперінтэндэ́нт

(лац. superintendens, -ntis = вярхоўны наглядчык)

1) асоба, якая стаіць на чале пратэстанцкай царкоўнай акругі;

2) службовая асоба ў ЗША, якая ўзначальвае дэпартамент народнай адукацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

strażnik

м. вартаўнік; стораж; наглядчык;

strażnik leśny — ляснічы;

strażnik celny ; гл. celnik

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

supervisor

[ˈsu:pərvaɪzər]

n.

нагля́дчык -а m., нагля́дчыца f.; зага́дчык -а m., зага́дчыца f.; кіраўні́к -а́ m., кіраўні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паганя́ты, ‑ага, м.

1. Той, хто паганяе запрэжаных жывёл; возчык. Ззаду сеў начальнік канвою і загадаў паганятаму ехаць. Галавач. Як ні гразіўся, ні сцябаў.. [коней] скураной пугай паганяты, як ні пяліся яны,.. воз не кранаўся. Мележ.

2. Той, хто падганяе на працы, наглядчык. [Дзед Банэдык:] — Паганятыя з бізунамі стаялі над каркам у кожнага... Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыганя́ты, ‑ага, м.

Слуга памешчыка, які наглядаў за працай сялян у час прыгону; цівун. Шмат чаго бачылі на сваім вяку старыя бярэзіны. Бачылі, як сцябаў селяніна бізуном панскі прыганяты. Галавач. // Разм. Наглядчык. Калючы дрот фашысцкіх канцлагераў, катаванні, голад, здзекі, парабкоўства ў нямецкіх прыганятых — усё гэта давялося паспытаць, «вывучыць» аўтару. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)