instruct
[ɪnˈstrʌkt]
v.t.
1) вучы́ ць, навуча́ ць каго́ чаго́ ; трэнірава́ ць, адуко́ ўваць
2) кірава́ ць
3) інфармава́ ць
4) тлума́ чыць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ćwiczyć
незак.
1. практыкаваць; трэніраваць; навучаць ;
2. практыкавацца; трэніравацца;
3. лупцаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
informí eren
1.
vt
1) інфармава́ ць, паведамля́ ць
2) навуча́ ць
2.
(sich) атры́ мліваць інфарма́ цыю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schú len
1.
vt навуча́ ць , вучы́ ць; трэнірава́ ць
2.
(sich) навуча́ цца, абуча́ цца; павыша́ ць кваліфіка́ цыю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
спецыялізава́ ць , ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак. , каго-што .
1. Даць (даваць) спецыяльныя веды і навыкі ў якой‑н. галіне навукі і тэхнікі; навучыць (навучаць ) якой‑н. спецыяльнасці. Спецыялізаваць студэнтаў па тэлемеханіцы.
2. Прызначыць (прызначаць) для работы ў якой‑н. спецыяльнай галіне або для спецыяльнага выкарыстання. Спецыялізаваць магазіны. Спецыялізаваць гаспадаркі на вытворчасці тэхнічных культур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Навушча́ ць ’падбухторваць’ (калінк. , Арх. ГУ ). Укр. науща‑ ти ’навучаць , настаўляць; падгаворваць, падбухторваць’, рус. наущить ’падбухторваць’; усе са спалучэння на+усти (Фасмер , 3, 49), гл. вуста , што добра відаць у формах закончанага трывання: ст.-рус. наустити , рус. наустить ’угаварыць, падбух-торыць© укр. наустити ’падвучыць, падбухторыць’, семантычнае развіццё, відаць, ад ’пастаянна мець на вуснах’ — ’угаворваць’, як у рус. внушать ’намаўляць’, літаральна ’ўкладваць у вушы’. Не выключана сувязь з вуськаць ’падбухторваць; цкаваць’ (Яўс. ), якое выводзяць з вусь , усь ’вокліч, якім нацкоўваюць сабак’ (што ў сваю чаргу з кусь ’тс’, гл. ЭСБМ , 2, 234) ці рус. науськать ’намовіць; паслаць’, якое Фасмер (там жа) лічыць расшырэннем з наустить ; блізкасць беларускага і рускага слоў прымушае не пагадзіцца з апошнім меркаваннем, хутчэй за ўсё гэта другаснае збліжэнне, таксама як і збліжэнне з навучаць літ. äuscioti ’балбатаць, шаптаць’∼прасл. *ustjatiy гл. Трубачоў, Проспект , 36; Мартынаў, Лекс. Палесся , 14.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
á usbilden
1.
vt навуча́ ць , вучы́ ць; развіва́ ць; удаскана́ льваць
2.
(sich)
1) навуча́ цца, удаскана́ львацца, развіва́ цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wykształcać
незак.
1. kogo навучаць , вучыць каго
2. выхоўваць; развіваць;
3. фарміраваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спецыялізава́ ць
(фр. spécialiser, ад лац. specialis = асаблівы)
1) даваць спецыяльныя веды ў якой-н. галіне, навучаць якой-н. спецыяльнасці;
2) абмяжоўваць вытворчую дзейнасць якой-н. спецыяльнай галіной.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трэнірава́ ць
(ад англ. train = выхоўваць, навучаць )
1) праводзіць сістэматычныя практыкаванні, каб навучыць каго-н. чаму-н. (напр. т. футбалістаў);
2) практыкуючы, развіваць што-н. (напр. т. памяць).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)