1. Павольна, не прытрымліваючыся дарогі і пэўнага кірунку, хадзіць; блукаць. Міхалка брадзіў за Скуратовічавымі каровамі па пакошы і пожні ніў.Чорны.Ходзіць ён [казёл] па ельніку, Бродзіць па бярэзніку.Якімовіч.// Перамяшчаючыся, наведваць розныя месцы, пранікаць куды‑н. Бродзіць вецер шумлівы, стоногі, Белых зайцаў па моры пасе.Бядуля.
2. Рабіць, пракладваць брод (у 2 знач.).
брадзі́ць2, бродзіць; незак.
Знаходзіцца ў стане браджэння (у 1 знач.). Сок вінаградны недзе ў бочках бродзіць.Рудкоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́пускм.
1.род. про́пуску в разн. знач. про́пуск;
прыпыні́ць п. — приостанови́ть про́пуск;
чыта́ць з ~камі — чита́ть с про́пусками;
наве́дваць ле́кцыі без ~каў — посеща́ть ле́кции без про́пусков;
2.род. про́пуска (документ) про́пуск;
прад’яві́ць п. — предъяви́ть про́пуск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
haunt
[hɔnt]1.
v.t.
1) ча́ста наве́дваць
2) зьяўля́цца (пра зда́ні)
3) ча́ста прыхо́дзіць, не дава́ць спако́ю, гнясьці́(пра ду́мку, успамі́ны)
2.
n.
1) прыту́лак, улюбёнае ме́сца
2) прыто́н -у m. (зладзе́йскі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uczęszczać
незак.
1.наведваць, прыходзіць;
uczęszczać do szkoły — хадзіць у школу;
2.кніжн. вучыцца;
uczęszczać na uniwersytet — вучыцца ва універсітэце
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
жа́ловатьнесов., уст.
1.(награждать, дарить) дарава́ць, узнагаро́джваць; (о правах и т. п.) надава́ць;
2.уст. (посещать)наве́дваць(каго, што);
он ча́сто жа́лует к нам ён ча́ста наве́двае нас;
3.(оказывать внимание) мі́лаваць, любі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́кцыяж. Vórlesung f -, -en; Vórtrаg m -(e)s, -träge;
курс ле́кцый (уВНУ) Vórlesungszyklus m -, -klen;
наве́дваць ле́кцыі die Vórlesungen besúchen;
чыта́ць ле́кцыі Vórlesungen hálten*;
ле́кцыя па… (гісторыіі г. д.) Vórlesung in… (Geschichteusw)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ле́кцыя, ‑і, ж.
1. Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета выкладчыкам у вышэйшай навучальнай установе. Наведваць лекцыі. □ Сівы прафесар, адпачыўшы на сонечным ўзбярэжжы Крыма, першыя лекцыі чытаў неяк больш усхвалявана.Шахавец.//толькімн. (ле́кцыі, ‑ый). Частка вучэбнага прадмета, якая выкладаецца ў вуснай форме. Курс лекцый.// Публічнае чытанне на якую‑н. тэму. Направа, за прычыненымі дзвярыма, ішла для сялян лекцыя.Чорны.Цяпер часта ў клубе, у брыгадах, на фермах прапагандысты чытаюць лекцыі.Дуброўскі.
2.толькімн. (ле́кцыі, ‑ый). Аддрукаваны курс публічных чытанняў, а таксама запісы па якому‑н. прадмету выкладання. Інстытуцкія лекцыі па літаратуры.
[Ад лац. lectio — чытанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)