Міраві́ны ’мір, прымірэнне, канец сваркі’ (Шат.). Беларускае. Да міравы < ст.-рус. мировати ’мірыцца, заключаць мір’ < мір 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сва́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Спрэчка, якая суправаджаецца крыкам, шумам, лаянкай і пад.

Распачаць сварку.

Лепш благі мір, як добрая с. (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міралюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць мір, згоду, не схільны да сваркі, вайны. Міралюбівыя краіны. // Заснаваны на імкненні захаваць мір, мірныя адносіны; дружалюбны. Міралюбівае пагадненне. Міралюбівая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fríeden

m -s, -

1) мір; зго́да

2) спако́й

lass mich in ~n! — адчапі́ся ад мяне́!

den ~ hálten* — захо́ўваць мір

den ~ schlíeßen* — заключы́ць мір

er rúhe in ~! — мір пра́ху яго́!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sónderfrieden

m -s сепара́тны мір

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Partikulárfrieden

m -s сепара́тны мір

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

барацьбі́т, -а́, М -біце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Удзельнік барацьбы, змагар за ўсталяванне і распаўсюджванне новага, перадавога.

Барацьбіты за мір.

Барацьбіты падполля.

|| ж. барацьбі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

RIP

[,ɑ:raɪˈpi:]

(Rest in Peace)

мір пра́ху твайму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mir

м. г.п. Мір

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неутоми́мый нясто́мны;

неутоми́мые борцы́ за мир нясто́мныя барацьбіты́ за мір.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)