метанефро́с

(ад мета- + гр. nephros — нырка)

парны орган выдзяляльнай сістэмы ў паўзуноў, птушак, млекакормячых і чалавека; нырка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метамарфі́зм

(ад мета- + -марфізм)

працэс пераўтварэння структуры і хімічнага саставу горных парод пад уздзеяннем фізічных і хімічных фактараў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метахрамазі́я

(ад мета- + гр. chroma = колер)

біял. уласцівасць клетак і тканак афарбоўвацца ў тон, які адрозніваецца ад колеру фарбавальніку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метагемаглабі́н

(ад мета + гемаглабін)

прадукт акіслення гемаглабіну некаторымі ядамі (нітратамі, нітрытамі, анілінам і інш.), часам лякарствамі пры паглынанні іх арганізмам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ме́та Мяжа, межавы знак, след, лінія, вешка, маяк; межавая насечка на дрэве (Слаўг.); лінія ў дзіцячай гульні (Рэч., Слаўг.). Тое ж ме́цішча (Краснап., Слаўг., Чав., Чэр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

метабіёз

(ад мета- + гр. bios = жыццё)

узаемаадносіны паміж мікраарганізмамі, пры якіх прадукты жыццядзейнасці аднаго віду служаць крыніцай харчавання для іншага віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метацэ́нтр

(ад мета- + цэнтр)

пункт перасячэння лініі, якая праходзіць праз цэнтр вагі выцесненай целам (суднам) вады, з плоскасцю сіметрыі гэтага цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метата́нк

(ад мета- + танк)

рэзервуар для абясшкоджання асадкаў, якія выдзяляюцца пры біялагічнай ачыстцы сцёкавых вод, з дапамогай мікраарганізмаў без доступу паветра (параўн. аэратанк).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

металімніён

(ад мета- + гр. limnion = азярцо)

слой вады ў вадаёмах, у межах якога тэмпература летам рэзка паніжаецца з павелічэннем глыбіні, а шчыльнасць вады ўзрастае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метастабі́льны

(ад мета- + стабільны);

м. стан — адносна ўстойлівы стан, з якога цела можа перайсці ў больш устойлівы стан пад уздзеяннем знешніх фактараў або самаадвольна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)