clock

[klɑ:k]

1.

n.

гадзі́ньнік -а m.

2.

v.

ме́раць час; вымяра́ць, засяка́ць час

•

- around the clock

- race against the clock

- turn the clock back

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

yardstick

[ˈjɑ:rdstɪk]

n.

1) я́рдавая ме́рка

2) Figur. но́рма, ме́рка f., крытэ́рый -ю m.

to measure everyone by one’s own yardstick — ме́раць усі́х на свой капы́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ergründen

vt

1) ме́раць [вымяра́ць] глыбінр (ракі)

2) праніка́ць у су́тнасць; дасле́даваць

die Wáhrheit ~ — пазна́ць і́сціну

ein Gehéimnis ~ — вы́ведаць та́йну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Metiri se quemque suo modulo ac pede verum est (Horatius)

Праўда тая, што кожны мерае сябе сваёю меркаю.

Истинно, что каждый меряет себя своею меркою.

бел. Мераць на свой аршын/на свой капыл. Хто сам такі, на другога кладзе знакі.

рус. Мерить на свой аршин. Мерить своим аршином. Кто что сам творит, то и о другом говорит. Каждый судит о других в меру своей испорченности.

фр. Mesurer à son aune (à sa toise). (Мерить на свой аршин/по своему локтю/по своей туазе).

англ. To measure everyone by one’s own yard (Мерить всех на свой аршин).

нем. Man soll nicht alles mit seiner Elle messen (Не следует всё измерять своим локтем).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Ме́ра, ме́рка ’адзінка вымярэння (мера збожжа ў 20 гарнцаў; круглая пасудзіна з клёпак для сыпкіх цел ≈ 1 пуд; краўцоўскі метр; лубянка; для ручнога абмервання палеткаў; памер за памол у млыне)’, ’велічыня, ступень’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Сцяц., Шат., Мат. Гом., Нас.; кір., Нар. сл.). Укр. мі́ра, рус. ме́ра, польск. miara, н.- і в.-луж. měra, чэш. míra, славац. miera, славен. mẹ́ra, серб.-харв. мје̏ра, макед. мера, балг. мяра, ст.-слав. мѣра. Прасл. měra. Утворана ад і.-е. асновы *mē‑ пры дапамозе суфікса ‑ra. І.‑е. адпаведнікі: літ. mãtas, mãstas, ст.-інд. māti ’мерае’, mátram, mátrā ’мера’, лац. mētior ’мераю’, ст.-грэч. μητίς ’рада, розум’, μητιάω ’раблю выснову’, гоц. mēla ’меха — мера збожжа’, mot ’год’, літ. mẽtai ’тс’, ст.-в.-ням. meʒʒan ’мераць’, māa ’мера’ (Бернекер, 2, 50; Траўтман, 179; Мее, 404; Фасмер, 2, 600; Скок, 2, 437; Бязлай, 2, 178; Шустар-Шэўц, 12, 899; Чайкіна, РР, 1972, 2, 112–114). Сюды ж ме́раць, ме́рыць ’вызначаць велічыню, колькасць, ацэньваць’, ’надзяваць для прымеркі’ (ТСБМ, Др.-Падб., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), ме́рны ’рытмічны’, ’сярэдні паводле сілы, памераў’ (ТСБМ, Нас., ТС), ме́ршчык ’той, хто мерае’ (Нас.), ме́рыцца ’меціць, намервацца’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арши́н уст. аршы́н, -на м.;

◊

видеть на два арши́на под землёй ба́чыць на два аршы́ны пад зямлёй;

ме́рить на свой арши́н ме́раць на свой аршы́н;

сло́вно арши́н проглоти́л ні́бы аршы́н праглыну́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лёс 1 ’доля, умовы далейшага існавання’, ’сутыкненне, збег абставін, акалічнасцей’ (ТСБМ, Гарэц., Бяльк., Касп.), ’жэрабя’ (драг., Сл. паўн.-зах.), ст.-бел. лиосъ ’лёс, жэрабя’ (XVI ст.) запазычана са ст.-польск. los, якое з с.-в.-ням. lōȝ ’лёс, доля, прызначэнне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 193; Кюнэ, Poln., 73; Чартко, Бел. лінгв. зб., 152; Слаўскі, 4, 333). Сюды ж гродз. лёсы ў выразе: лёсы на кій мераць ’рабіць выбар’ (Нар. словатв.), смарг. лёсы ’паперкі з нумарамі, якія выцягваюць пры жараб’ёўцы’ (Сцяшк. Сл.).

Лёс 2 ’вузкі прамежак, лаз’ (іўеў., Сл. паўн.-зах.). Да лёз (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрык 1 ‘прыстасаванне ў возе для прыпрэжкі другога каня’ (ТС), ‘дрот або вяроўка, што праходзіць пад возам з задка ў перадок да ручак’ (Маслен.). Праз старое польск. stryk ‘матуз’, сучаснае stryczek ‘тс’, з ням. Strick ‘вяроўка’, звязанага з stricken ‘завязваць, плясці’ (Брукнер, 522; ЕСУМ, 5, 444).

Стрык 2 ‘ціпун’ (Арх. Федар.): stryk tobie na jazyk! (жартам, Федар. 4). Магчыма, ад стрык ‘пстрычка’ (Нас.), што да стрыкаць (гл.).

Стрык 3 ‘сажань, прылада мераць зямлю’ (Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, да стры́каць (гл.), тут у значэнні ‘скакаць, перакідацца’, што адлюстроўвае працэс вымярэння пры дапамозе такой прылады.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́рацца несов.

1. в разн. знач. ме́риться, ме́ряться;

м. сі́ламі з кім-не́будзь — ме́риться си́лами с кем-л.;

м. ро́стам з кім-не́будзь — ме́риться ро́стом с кем-л.;

2. страд. ме́риться, ме́ряться, измеря́ться; см. ме́раць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mierzyć się

незак. мерацца;

mierzyć się zkim перан. мерацца з кім (у якой-небудзь справе); спаборнічаць;

mierzyć się wzrokiem — мераць адно аднаго позіркамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)