zurückhaltend

a

1) стры́маны, сці́плы

2) маўклі́вы, негаваркі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

маўчу́н, ‑а, м.

Разм. Маўклівы, негаваркі чалавек. Цярэшка быў проста маўчун і не любіў залішне гаварыць там, дзе і без таго ўсё было ясна. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reticent

[ˈretəsənt]

adj.

1) маўклі́вы, негаваркі́

2) стры́маны ў гу́тарцы, які́ замо́ўчвае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

страшнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі страшны (у 1, 2 знач.). Якая .. [пані Ма р’я] добрая, вясёлая! Зусім не такая, як муж яе, пан кіраўнік, — нейкі маўклівы і нават страшнаваты. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

speechless [ˈspi:tʃləs] adj. маўклі́вы; аняме́лы, зняме́лы;

We were left speechless. Мы анямелі;

I was speechless with anger. Я не мог гаварыць ад злосці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяссло́ўны

1. (выказаны без слоў) stumm; der Spráche nicht mächtig;

2. (маўклівы) wórtkarg, schwéigsam, éinsilbig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dumb

[dʌm]

adj.

1) нямы́

2) бязмо́ўны; маўклі́вы

3) informal неразу́мны, бязглу́зды; дурны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мі́нджа ’маўклівы чалавек’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. mìndžoti ’ненавідзець, пагарджаць, грэбаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reticent [ˈretɪsnt] adj. маўклі́вы; скры́тны; стры́маны;

She’s naturally reticent even with some of her closest friends. Яна па характары скрытная, нават са сваімі лепшымі сябрамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Маўмы́ра ’надта маўклівы, негаваркі’ (бялын., Янк. Мат., жлоб., Жыв. сл.; бых., Мат. Маг.; маст., Сцяшк. Сл.), ’насуплены, надзьмуты’ (кір., Нар. сл.), ’нясмелы, сарамлівы’ (Бяльк.), моўму́ра ’панурая асоба’ (ТС). Стары балтызм. Параўн. літ. maūmas ’маўклівы, маўчун’. Прасл. суфіксы ‑yra, ‑ura утвараюць экспрэсіўныя назоўнікі (Слаўскі, SP, 1, 27, 28).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)