аранда́тар, ‑а, м.

Той, хто арандуе якую‑н. нерухомую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́дчык, ‑а, м.

Той, хто здае ў заклад рэчы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pfänden

vt апі́сваць маёмасць

~ lássen* — наклада́ць а́рышт (на маёмасць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

write-off [ˈraɪtɒf] n. infml непатрэ́бная маёмасць; брак; спі́саная рэч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дружы́нны дружи́нный;

д. э́пас — лит. дружи́нный э́пос;

~нная — маёмасць дружи́нное иму́щество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́тчык, ‑а, м.

Той, хто здае тавар, прадукцыю, маёмасць. Здатчык збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфіска́ты, ‑аў; адз. канфіскат, ‑а, М ‑каце, м.

Канфіскаваныя рэчы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́ч, ‑а, м.

Разм. Той, хто неразумна траціць грошы, маёмасць; марнатравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ruchomość

ж. рухомая маёмасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mienie

н. маёмасць; набытак;

mienie narodowe — народны набытак;

mienie społeczne — грамадская маёмасць, грамадскі набытак;

mienie państwowe — дзяржаўная маёмасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)