манадра́ма

(ад мана- + драма)

драматычны твор, разлічаны на выкананне адным акцёрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манары́фма

(ад мана- + рыфма)

рыфма, якая спалучае ўсе радкі вершаванага твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манацы́кл

(ад мана- + цыкл)

аднаколавы веласіпед, які выкарыстоўваецца ў цыркавых нумарах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

няпра́ўда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Тое, што знаходзіцца ў супярэчнасці з праўдай; хлусня, мана. — Па-мойму, нічога няма добрага [у жыцці вясковага настаўніка], — скептычна адказвае Вольга Віктараўна. — Няпраўда, Вольга Віктараўна, — ёсць! Колас.

2. Ашуканства; падман. З нечым цяжкім на сэрцы выйшла я з касцёла, дзе ўбачыла столькі абману і няпраўды. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мані́са ’меліса’ (карэліц., Нар. словатв.). У выніку кантамінацыі лексем мелі́са і мана́ ’пах’ (параўн. тлумачэнне інфарматара: новы вулей перад тым, як у яго заганяюць рой, націраюць манісаю, бо пчолы вельмі любяць гэты пах).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мані́ст ’цыкута ядавітая, Cicuta virosa L.’ (Бес.). Няясна. Магчыма, да мана́ ’зман, насланнё, чары’. Параўн. аналагічнае польск. szaleń, szalej (ад szaleć ’шалець’), чэш. bolehlav velký, укр. бішениця, дурі́йка ’вех, цыкута’. Старажытны суфікс ‑isto (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мінаві́цы (мн.) ’кружны шлях’ (Кліх), ’наўкол, кругом’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск. manowiec, manowisko ’бездарожжа’, ’невядомы, ілюзорны пераход’, ’пабочная памылковая дарога’. Да мана́, падма́н (гл.). Пачатковае мі‑ (замест ма‑) пад уплывам абміну́цца, міну́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манагра́фія

(ад мана- + -графія)

навуковая праца, прысвечаная ўсебаковаму даследаванню адной тэмы, праблемы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манаты́п

(ад мана- + -тыгі)

друкарская наборная машына, якая адлівае набор асобнымі літарамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манафо́бія

(ад мана- + -фобія)

псіхічны стан, пры якім чалавек баіцца застацца адзін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)