скамяне́ць сов. окамене́ть;

вулкані́чная ла́ва ~не́ла — вулкани́ческая ла́ва окамене́ла;

с. ад стра́ху — окамене́ть от стра́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́слаў а́иста, а́истовый;

~лава гняздо́ — гнездо́ а́иста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтакла́ў, ‑лава, м.

Пасудзіна, прызначаная для награвання чаго‑н. пад высокім ціскам.

[Фр. autoclave ад грэч. autos — сам і лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мафусаі́лаў, ‑лава.

У выразах: мафусаілаў век; мафусаілавы гады — пра даўгалецце, глыбокую старасць.

[Ад імя біблейскага патрыярха Мафусаіла, які пражыў нібыта 969 год.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтакла́ў, -ла́ва, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м.

Герметычная пасудзіна для награвання чаго-н. пад высокім ціскам, ужыв. для ажыццяўлення розных фізіка-хімічных працэсаў.

|| прым. аўтакла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jury box

ла́ва прыся́жных

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бу́йвалаў, ‑лава.

Які мае адносіны да буйвала, належыць яму. Буйвалаў рог. Буйвалавы ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мстисла́в и Мстисла́вль г. Мсцісла́ў, -ла́ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адтуліна на вяршыні вулкана, праз якую вывяргаецца лава, а таксама ўпадзіна, абкружаная кальцавымі валамі, у ландшафце Месяца і іншых планет.

|| прым. кра́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дацячы́, ‑цячэ; пр. дацёк, ‑цякла, ‑ло; зак.

Цекучы, дасягнуць якога‑н. месца. Лава дацякла да падножжа гары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)