мандары́н м.

1. бат. (плод) Mandaríne f -, -n;

2. бат. (дрэва) Mandarínenbaum m -s, -bäume;

3. гіст. (высокі тытул у Кітаі) Mandarín m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АРА́ТЫ,

жывёлаводы ў Манголіі і раёнах пасялення манголаў у Кітаі; працоўныя ўвогуле, народ. Аратымі наз. сяляне ў Рэспубліцы Тыва (Расійская Федэрацыя).

т. 1, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мандары́н ​1, ‑а, м.

1. Вечназялёнае пладовае цытрусавае дрэва сямейства рутавых, якое расце на поўдні. Квітнелі стройныя, тонкія дрэўцы мандарынаў. Самуйлёнак.

2. Кісла-салодкі духмяны плод гэтага дрэва.

[Фр. mandarine ад ісп. mandarin.]

мандары́н ​2, ‑а, м.

Гіст. Еўрапейская назва дзяржаўнага чыноўніка ў старым феадальным Кітаі. У паланкіне, раскінуўшыся, сядзеў мандарын у шырокім сінім шаўковым халаце. Маўр.

[Партуг. mandarin ад перс. mantrin — саветнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́нка

(ад кіт. Nankin = назва горада ў Кітаі)

грубая баваўняная тканіна, найчасцей жоўтага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сарсапары́ль

(ісп. zarzaparilla)

від смілаксу, пашыраны ў Кітаі; змяшчае сапаніны і выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ку́лі

(тамільск. kuli = заработкі)

некваліфікаваны рабочы ў Кітаі (да 1949 г.) і некаторых краінах Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мандары́н​2

(парт. mandarin, ад санскр. mantrin = саветнік)

дадзеная партугальцамі назва чыноўніка ў феадальным Кітаі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хунху́зы

(кіт. hung hu-cy = чырвоныя бароды)

удзельнікі грабежніцкіх банд у Кітаі пач. 20 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тайпі́ны

(кіт. tajpin)

удзельнікі сялянскай антыфеадальнай вайны ў Кітаі 1850—1864 гг. супраць маньчжурскай дынастыі Цін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клепсі́дра

(гр. klepsydra, ад klepto = краду + hydor = вада)

вадзяны гадзіннік у старажытных Індыі, Кітаі, Егіпце, Грэцыі і Рыме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)