Які мае адносіны да вазы. Лазовая кара. □ Зашалясцелі, Зашумелі Галлём лазовыя кусты.Тарас.// Зроблены з лазы. Лазовы кошык. □ Маладая, шчаслівая маці сядзіць над белай лазовай калыскай.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лукошка ’кош, лубянка’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’міса’ (Анік., Грыг.). Прымыкае да рус. моўнай тэрыторыі, параўн. рус.лукошко ’кошык з бяросты, лубянка’, ’кошык з лазы’, іркуцк. ’глыбокая міса’. Паводле Фасмера (2, 532), роднаснае да лукно (гл.). Словаўтваральная мадэль лук‑ошка: лукно, як рус.око‑шко: окно.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па́лька ’рэшата’ (Сцяшк. Сл.). Відавочна, з польск.opałka ’кошык’, якое ад polali (гл. палацьъ апалушкі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спле́сцісов.
1. сплести́;
с. ко́шык — сплести́ корзи́нку;
2. (свивая, скручивая) сплести́, свить;
с. вяно́к — сплести́ (свить) вено́к;
3.разг. (выдумать) сплести́, сочини́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даве́рхупрысл bis óben (hin); bis zum Ránd; voll;
насы́паць ко́шык даве́рху den Korb (bis zum Rand) voll schütten [füllen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нала́давацьіналадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе і ‑ду́ю, ‑ду́еш, ‑ду́е; зак., што і чаго.
Разм. Шчыльна налажыць чаго‑н. у што‑н.; напакаваць. Тым часам маці наладавала поўны з верхам кошык ежы.Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смарчо́к, ‑чка, м.
Тое, што і смаржок. — Хутка смарчкі расці пачнуць, — сказаў Мацвей. — Грыбы такія. Самыя раннія.Лупсякоў.У пушчы, па котлішчах, асцярожна.. зразаў [Алесь] у кошык смарчкі. Гэта было ціхмянае, добрае паляванне.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́там, прысл.
У летні час, летняй парой. Летам выбежыш рана, Схопіш кошык лазовы І ляціш расхлістаны Пад знаёмыя сховы.Гілевіч.Якое раздолле ў зялёным бары летам!Якімовіч.Рыхтуй летам сані, а зімой калёсы.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́тарч, прысл.
Тое, што і потырч. Мае рукі быццам перасталі мяне слухацца. І нож стаяў неяк потарч, і лушпінне сыпалася ў кошык вельмі тоўстае.Гроднеў.Турчыновіч не ўстаяў на нагах і паляцеў потарч.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыладкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.
Разм. Тое, што і прыладзіцца. Пасля гэтага [Міканор] прынёс аднекуль кошык бульбы, прыладкаваўся побач з Юзікавым ложкам і пачаў абіраць.Кулакоўскі.Панкратаў прыладкаваўся дзесьці рахункаводам, я — у райпрамкамбінаце — кладаўшчыком.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)