астэатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя рассячэння косці з мэтай выпраўлення яе або падаўжэння.

[Ад грэч. osteon — косць і tome — рэзанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамыць.

•••

Перамываць кветачкі (косці) — абгаворваць каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соскападо́бны сосцеви́дный, соскови́дный;

с. адро́стак скро́невай ко́сці — анат. сосцеви́дный отро́сток висо́чной ко́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да разьбы па косці. Кастарэзнае майстэрства. Кастарэзная арцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Упраўка зрушанай косці пры пераломе, а таксама ўпраўка вывіхнутай канечнасці.

[Лац. repositio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зчык¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе; разьбяр.

Р. па дрэве, па косці, па мармуру.

2. Рабочы, які займаецца рэзкай чаго-н. (спец.).

Р. паперы.

|| ж. рэ́зчыца, мн. -ы, -чыц.

|| прым. рэ́зчыцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімфі́зіс

(гр. symphysis = зрашчэнне)

косці, якія зрасліся (напр. косці, што ўваходзяць у пояс задніх канечнасцей).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ля́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Мясістае пакрыццё сцегнавой косці; сцягно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маслы́ ’косці’ (лід., Сцяшк. Сл.). Да масол (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Knóchenbruch

m -(e)s, -brüche перало́м ко́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)