кастарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да разьбы па косці. Кастарэзнае майстэрства. Кастарэзная арцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Упраўка зрушанай косці пры пераломе, а таксама ўпраўка вывіхнутай канечнасці.

[Лац. repositio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зчык¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе; разьбяр.

Р. па дрэве, па косці, па мармуру.

2. Рабочы, які займаецца рэзкай чаго-н. (спец.).

Р. паперы.

|| ж. рэ́зчыца, мн. -ы, -чыц.

|| прым. рэ́зчыцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ля́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Мясістае пакрыццё сцегнавой косці; сцягно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маслы́ ’косці’ (лід., Сцяшк. Сл.). Да масол (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Knóchenbruch

m -(e)s, -brüche перало́м ко́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

астэаміэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

[Ад грэч. osteon — косць і myelos — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лады́шкі (мн.) ’косці, якімі гуляюць дзеці’ (Грыг.). Да ладыгач (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Osse caret glossa, quandoque tamen terit ossa

Язык не мае косці, але часам расцірае косці.

Язык не имеет кости, однако иногда растирает кости.

Гл.: Gladius...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

трэпана́цыя, ‑і, ж.

Хірургічная аперацыя, звязаная са свідраваннем, ускрыццём косці з мэтай пранікнення да ачага хваробы. Трэпанацыя чэрапа.

[Фр. trépanation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)