Verbum

анлайнавы слоўнік

паліто́н, ‑а, м.

Разм. Тое, што і паліто. [Яўрэй] увесь сваім абліччам выхаплены з мінулага — і чорны доўгі палітон, бліскучы картуз, і сівы клін барады, і такія ж пэйсы. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Keil

m -(e)s, -e клін

éinen ~ in (A) (éin)tréiben* — заклі́ньваць, забіва́ць клін (у што-н.)

éinen ~ in die gégnerischen Réihen tréiben* — раско́лваць шэ́рагі праці́ўніка

◊ ein ~ treibt den ánderen — ≅ клін клі́нам выбіва́юць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Клыно́чак ’хустка’ (ДАБМ). Хустка, павязаная «клінком». Да клін ₁ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сфенацэфа́лія

(ад гр. sphen = клін + kephale = галава)

галава клінападобнай формы (з расшыранай лобнай часткай і звужанай патыліцай).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

змятушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., каго-што.

Абл. Прывесці ў замяшанне; змяць. Тут немцам не пашанцавала. Не памог і дэсант. Тут стала артылерыйская часць і змятушыла на шашы нямецкі танкавы клін. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кліны́ ’прарэх у штанах’ (Янк. Мат., Сцяц., Жд. 3). Гл. клін ₂.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клі́ніць ’навучаць, прывучваць, пераконваць’ (клініць да работы) (Сл. паўн.-зах.). Да клін (гл.). Параўн. клінокз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шмык Вузкі перашыек; клін (Слаўг.). Тое ж штых (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Кліно́к ₁ ’мяшэчак для сыру клінападобнай формы’ (ТСБМ, Шат., Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Некр., Янк. Мат., Сцяшк.). Гл. клін ₁.

Кліно́к ₂ ’вострая частка халоднай зброі’ (ТСБМ). Гл. клін ₁.

Кліно́к ₃ ’хітрасць’ — клінкі падбіваць (Нас., Юрч. Фраз. 2), клінкі падбіраць ’шукаць падыход’ (Юрч. Фраз. 2). Параўн. клім (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)