выдаляць клей з натуральнага шоўку кіпячэннем у растворы мыла.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
суфлі́раваць, ‑рую, ‑руеш; ‑руе; незак.
Падказваць акцёрам словы ролі ў час спектакля. Гена прыносіць клей, намазвае пагоны, зашпільвае кабуру і лезе зноў пад стол, адкуль ён суфліруе.Жычка.
[Ад фр. souffler — падказваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развэ́дзгацьразм. verstréichen*vt (фарбу, клейі г. д.); schlecht ánstreichen* (дрэнна пафарбаваць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Klébstoff
m -(e)s, -e клей; вя́жучае рэ́чыва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
mucilage
[ˈmjʊsɪlɪdʒ]
n.
1) клей -ю m. (такса́ма расьлі́нны)
2) сьлізь f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
касцявы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да косці (у 1 знач.). Касцявая тканка. Касцявое рэчыва.// Прыгатаваны з косці, касцей. Касцявы клей. Касцявая мука.
•••
Касцявы мазольгл. мазоль.
Касцявы мозггл. мозг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ву́за ’вашчына, соты’ (Гарэц., Мядзв., Др.-Падб., Касп., Бяльк.), вуза́ ’тс’ (Сцяшк.); ’пчаліны клей, пропаліс’ (БРС), рус.уза́ ’тс’, дыял.ву́за ’ячэйка ў сотах’, польск.дыял.węza, węźnia ’аснова з воску, на якой пчолы робяць ячэйкі’, чэш.дыял.uzda, huzda ’сухія соты’. Да *vǫza, звязанага з вузел, вязаць (Гараеў, 385; Фасмер, 4, 152; Ніч, JP, 28, 14; Махэк₂, 673). Значэнне ’пчаліны клей’ (БРС) замацавалася, відаць, пад уплывам рус. літаратурнай мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВІ́ЦЕБСКАЯ ЛЯ́МЦАВАЯ ФА́БРЫКА.
Дзейнічала ў Віцебску ў 1895—1914. Вырабляла лямец, падхамутнікі, клей з мяздры, валеныя вырабы. Мела 4 часальныя машыны, працаваў 31 рабочы (1900). У 1913 быў бензінавы рухавік, працавала 70 рабочых.