аднапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае палавыя органы толькі аднаго полу (мужчынскія або жаночыя). Аднаполая кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прале́ска ж. бат. (веснавая кветка) Léberblümchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

квета...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кветка», напрыклад: кветаед, кветаножка, кветаложа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

buttonhole [ˈbʌtnhəʊl] n.

1. пятля́, пятлі́ца

2. BrE бутанье́рка, кве́тка ў пятлі́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крыжакве́тныя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін, кветка якіх складаецца з чатырох пялёсткаў, размешчаных крыж-накрыж (напрыклад: капуста, бручка).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

boutonniere

[,bu:tənˈɪr]

n.

кве́тка ў пяце́льцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sweet pea

духмя́ны гаро́шак (кве́тка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пустацве́т, -у і -а, М -цве́це, м.

1. -у. Кветка без завязі, якая не дае пладоў.

2. -а, мн. -ы, -аў перан. Чалавек, які не зрабіў у жыцці нічога карыснага.

Развялося нахлебнікаў і пустацветаў.

|| прым. пустацве́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кве́тачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да кветка.

•••

Гэта яшчэ (толькі) кветачкі гл. гэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Квят ’кветка’ (Шатал.). З польск. kwiat ’кветка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)