каўбо́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да каўбоя, каўбояў, належыць ім. Каўбойскі капялюш. Каўбойская кашуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Únterhemd
n -(e)s, -en спо́дняя кашу́ля [саро́чка]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
міткалёвы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да міткалю. Міткалёвы цэх. // Зроблены з міткалю. Міткалёвая кашуля. Міткалёвая тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарва́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прарваць.
2. у знач. прым. Падраны, разадраны. Прарваная кашуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ве́рхніца ’верхняя кашуля’ (Юрч.). Рус. гом., кемер. ве́рхница ’верхняе адзенне, якое апранаецца паверх касцюма, сукенкі’, вяц., табол. доўгая шырокая мужчынская кашуля’, свярдл., перм. ’льняны сарафан з грубага палатна’, серб. вр̏хња, славац. vrchnica ’жаночая сукенка’; ’жаночая кашуля без рукавоў з даматканага льнянога палатна’. Паўночнаславянская ізалекса, утвораная пры дапамозе суф. ‑іц‑а (па ўзору спадні́ца). Да ве́рхні (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руба́шка ’кашуля’, ’верхні слой чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’менструацыя’ (ТС), руба́ха ’сарочка, кашуля’ (ТС), рубашно́ ’пагард. да рубашка’ (Клім.). Рус. руба́шка ’кашуля, сарочка’, руба́ха ’тс’. Лічыцца запазычаннем з рус. рубашка < рубаха < ст.-рус. рубъ ’кавалак, абрывак тканіны; дрэннае адзенне’ < прасл. *rǫbъ/*rǫba ’кавалак, адрэз тканіны’ (гл. руб). Параўн. аднак рубацёнка ’кашуліна’ (Юрч.), славен. дыял. robača ’сарочка’ (Зб. Логару, 92).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
руба́шка
1. (одежда) кашу́ля, -лі ж., саро́чка, -кі ж.;
ве́рхняя руба́шка ве́рхняя кашу́ля (саро́чка);
ни́жняя руба́шка спо́дняя кашу́ля (саро́чка);
шёлковая руба́шка шаўко́вая кашу́ля (саро́чка);
2. карт. пле́чы, род. плеч и плячэ́й ед. нет;
3. (оболочка плода в утробе матери) кашу́ля, -лі ж., саро́чка, -кі ж.;
4. (суперобложка) тип. суперво́кладка, -кі ж.;
5. (оболочка) спец. абало́нка, -кі ж.;
◊
роди́ться в руба́шке нарадзі́цца ў кашу́лі (у саро́чцы);
оста́ться (оста́вить) в одно́й руба́шке заста́цца (пакі́нуць) у адно́й кашу́лі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прапаце́лы, ‑ая, ‑ае.
Насычаны потам. Прапацелая кашуля. □ Верабей сядзеў за сталом у той жа прапацелай кубанцы і нешта пісаў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зефі́р, ‑у, м.
1. Паэт. Цёплы, лёгкі ветрык.
2. Баваўняная тканіна для бялізны. Кашуля з зефіру.
3. Сорт лёгкай фруктовай пасцілы.
[Ад грэч. zephyros — заходні вецер.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апа́ш
(фр. apache)
дэкласаваны элемент у Францыі, злодзей;
2) мужчынская кашуля з адкрытым каўняром.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)