Verbum

анлайнавы слоўнік

Éisbahn

f -, -en като́к, каўзе́ль; спарт. ледзяна́я даро́жка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ко́ўзанка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Расчышчанае месца, пакрытае лёдам, для катання; каток. Убачыць зімой на тратуары коўзанку — і няхай сабе тут людзі не людзі, а яна [жонка], як маленькая — раз і пакаўзнулася... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўге́ль Коўзкае месца, каток (Чашн. Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

walec

м.

1. мат. цыліндр;

2. тэх. валец, валок; каток;

walec drogowy — дарожны каток;

po jakiego walca — за якім ліхам; якога ліха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ла́га ж.

1. (приспособление для перекатывания грузов) като́к м.;

2. (брус, на который настилается пол) ла́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жы́жа ¹, ‑ы, ж.

Тое, што і жыжка (у 1 знач.). Прыходзілася брысці па пояс у балотнай жыжы. Бядуля.

жы́жа ², ‑ы, ж.

Дзіц. Агонь. — Зізя, зі-зя, — паказвае Лідачка пальчыкам на агонь у грубцы. — Жыжа, жыжа, каток, — адказвае старая. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слі́згаўка Каток, дзе катаюцца дзеці зімой (Нясв.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

коцік, каток; пухнацік (ласк.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Вало́к ₁ ’каток’ (Яруш., ДАБМ, 825). Да вал ₃.

Вало́к ₂ ’папярочная планка ў граблях’ (Шатал.); ’частка грабель’ (Выг. дыс.); ’ворчык’ (Мат.). Да вал ₃.

Вало́к ₃ ’доўгія вузкія кучы сена’ (БРС, КЭС, Янк.₂). Да вал ₄.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Слі́зганка ‘слізкае месца; коўзанка’ (ТСБМ), слі́згаўка ‘месца на лёдзе, дзе магчыма коўзацца’ (Нас., Яшк.). Рус. цвяр. слизга́лка ‘каток’, польск. ślizgawka ‘тс’, макед. лизга́лка ‘слізкае месца; галалёдзіца’. Да слізгаць (гл.). Варыянт слізґа́ўка, паводле Сл. ПЗБ (4, 483), з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)