іраке́з м (карэнны жыхар групы плямён Паўднёвай Амерыкі; тс назва прычоскі) Irokése m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капіта́льны

(лац. capitalis = галоўны)

1) асноўны, галоўны; істотны, карэнны (напр. к-ае будаўніцтва, к. рамонт);

2) грунтоўны, значны, важны (напр. к. твор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

radikál

a

1) паліт. радыка́льны

2) радыка́льны, карэ́нны, рашу́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éingeborene

m, f -n, -n ураджэ́нец, -нка, карэ́нны жыха́р, ту́былец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

радыка́льны

1. radikál; gründlich; von Grund auf, tíefgreifend (карэнны); entschíeden (рашучы);

радыка́льныя пераўтварэ́нні tíefgreifende Úmgestaltungen;

2. паліт radikál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радыка́льны

(с.-лац. radicalis = карэнны, ад лац. radix = корань)

1) які мае адносіны да радыкалізму 1 (напр. р-ая партыя, р-ыя перакананні);

2) перан. рашучы, карэнны (напр. р-ыя меры).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аргані́чны, -ая, -ае.

1. Які належыць да жывёльнага або расліннага свету, які мае адносіны да арганізмаў (у 1 знач.).

А. свет.

Арганічная прырода.

2. Які датычыцца ўнутранай будовы чалавека, яго органаў.

А. парок сэрца.

3. перан. Які датычыцца самой сутнасці чаго-н., карэнны, унутрана ўласцівы каму-н.

Арганічнае адзінства тэорыі і практыкі.

Арганічнае непрыманне.

○

Арганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае злучэнні, што змяшчаюць у сабе вуглярод.

|| наз. аргані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капіта́льны

(лац. capitalis = галоўны)

грунтоўны, карэнны; вельмі важны (напр. к. рамонт, к-ае даследаванне).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Прытама́нныя (прытама́нные) ’радня’ (ТС). Укр. притама́нний ’сапраўдны, уласны; родны’, рус. притама́нний, притома́нный ’выразны, дакладны’, дыял. таксама ’сапраўдны; тутэйшы, карэнны’. Слова ўзыходзіць да тур. tamam ’поўнасцю, цалкам, правільна, дакладна’; гл. Корш, AfslPh, 9, 672; Фасмер, 3, 367. У беларускай мове можа быць з украінскай, улічваючы арэал распаўсюджання (гл. ЕСУМ, 4, 580).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

autochthon

[ɔˈtɑ:kӨən]

n., pl. -thons, -thones

1) аўтахто́н -а m.; тубы́лец -ьца m., тубы́лка f.; карэ́нны спрадве́чны жыха́р

2) мясцо́вая арыгіна́льная жывёліна ці расьлі́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)