Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Bild
n -(e)s, -er)
1) карці́на, партрэ́т
2) во́браз
im ~e sein — быць у ку́рсе (справы)
3) тэатр.карці́на (частка акта)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ка́пішча ’культавае збудаванне ўсх. і прыбалт. славян з часоў паганства’ (ТСБМ), ’месца, дзе закопваюць здохлую жывёлу’ (Бяльк.). Укр., рус.капище ’паганскі храм’, арханг. ’месца звозу лесу, звалка’. Ст.-рус. запазычанне са ст.-слав.капище ’храм’ < капь ’з’ява, вобраз, прывід’ > ’статуя, выява’ < ст.-чуваш.*käp, сучаснае чуваш.päk, уйгурск.kep ’форма, карціна’, ст.-тур.gib ’карціна’ (Фасмер, 2, 185; Шанскі, 2 (К), 35).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
то́нда
(іт. tondo)
карціна або рэльеф, круглыя па форме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Мары́на ’карціна з марскім краявідам’ (ТСБМ). Праз рус. мову з франц.marine ’тс’ (Фасмер, 2, 573). Сюды ж марыніст ’мастак, які малюе такія краявіды’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
малю́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
1.Карціна, ілюстрацыя (звычайна фарбамі).
Кніжка з малюнкамі.
2.перан. Тое, што можна ўявіць у канкрэтных вобразах.
Малюнкі роднага краю.
3. У літаратуры: апісанне жыццёвых з’яў.
Апавяданне дае яркі м. жыцця дарэвалюцыйнай вёскі.
|| прым.малю́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мініяцю́ра, -ы, мн. -ы, -цю́р, ж.
1. Невялікі малюнак у фарбах у старадаўнім рукапісе, кнізе.
2. Невялікая карціна вельмі тонкай работы.
3. Мастацкі твор малой формы, завершаны па форме і думцы.
Тэатр мініяцюр.
◊
У мініяцюры — у зменшаным памеры.
|| прым.мініяцю́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сінхранізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
Правесці (праводзіць) сінхранізацыю. Савацееву ўдалося сінхранізаваць зафіксаванае плёнкамі так, каб на экране атрымлівалася цэльная і аб’ёмная карціна.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сма́льта, ‑ы, ДМ ‑льце, ж.
Спец. Непразрыстае каляровае шкло, якое выкарыстоўваецца для мазаічных работ. Варыць смальту.//зб. Кубікі, пласцінкі з гэтага шкла. Карціна са смальты.
[Ад іт. smalto — эмаль, глазура.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыяра́ма
(ад гр. dia = праз + horama = відовішча)
1) карціна вялікіх памераў з аб’ёмным пярэднім планам — макетамі будынкаў, дрэў, фігур і інш.;
2) карціна, напісаная з абодвух бакоў празрыстага матэрыялу і спецыяльна асветленая для стварэння ўражання аб’ёмнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)