запяча́таць, запяча́тваць versíegeln vt;

запяча́таць пяча́ццю ein Síegel áufdrücken;

запяча́таць канве́рт éinen Úmschlag zúkleben [verschlíeßen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паке́т

(польск. pakiet, ад фр. paquet)

1) папяровы пакунак, скрутак з чым-н.;

2) канверт з якой-н. афіцыйнай паперай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ánreißen

* vt

1) надрыва́ць (канверт, пачак і г.д.)

2) тэх. размяча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

накле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што і чаго.

1. Прымацаваць што‑н. пры дапамозе клею. Наклеіць марку на канверт. Наклеіць афішу.

2. Зрабіць пры дапамозе клею. Наклеіць канвертаў. Наклеіць цацак з паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unstuck [ʌnˈstʌk] adj. адкле́ены, раскле́ены (канверт)

♦

come unstuck infml тра́піць у бяду́;

His plans came unstuck. Яго планы праваліліся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nakleić

зак. наклеіць;

nakleić znaczek na kopertę — наклеіць марку на канверт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закле́іць сов.

1. закле́ить;

з. канве́рт — закле́ить конве́рт;

2. (сплошь) укле́ить;

з. усе́ сце́ны малю́нкамі — укле́ить все сте́ны карти́нками

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сургу́ч, ‑у, м.

Каляровая сумесь з цвёрдых смол, воску і пад., якая лёгка плавіцца і застывае (выкарыстоўваецца для накладання пячатак, заліўкі бутэлек і пад.). Прынясуць з раёна канверт з сургучнай пячаткай і перад класам зломяць сургуч. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

1. Закрыць адтуліну, дзірку і пад., наклеіўшы што‑н. зверху. Заклеіць вокны на зіму. // Закрыць, склеіўшы, зляпіўшы. Заклеіць канверт.

2. Многа наляпіўшы чаго‑н., пакрыць усю паверхню. Заклеіць сцены малюнкамі. Заклеіць дошку аб’явамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штамп, ‑а, м.

1. Спецыяльная форма для серыйнай вытворчасці розных прадметаў шляхам штампоўкі.

2. Від пячаці, звычайна прамавугольнай формы з назвай або адрасам якой‑н. установы, арганізацыі, прадпрыемства і пад. Бібліятэчны штамп. □ Я здзіўлены: Канверт штэмпеляваны, Але не штампам пошты гарадской. Прануза. // Адбітак, атрыманы ад такой пячаці. На канверце быў ваенкамацкі штамп. Кулакоўскі. Вось.. [капітану] Максім Вішнёў і паказаў сіні канверт з трыкутныж штампам вайсковай часці. Грамовіч.

3. перан. Агульнаўжывальны, збіты ўзор; шаблон. Мову бясколерную, розныя канцылярскія звароты і штампы прынеслі ў мастацкую літаратуру людзі абыякавыя і сумныя. Шкраба. Маладыя, не кранутыя штампам, натхнёныя акцёры пакарылі сэрцы гледачоў. «Полымя».

[Ням. Stampe ад іт. stampa — пячаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)