Verbum

вы́кусіць, -кушу, -кусіш, -кусіць; -кушаны; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, выгрызці кавалак чаго-н.

В. мякіш.

|| незак. выку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

пако́ўка², -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж. (спец.).

Загатоўка, апрацаваны каваннем або штампаваннем кавалак металу.

|| прым. пако́вачны, -ая, -ае.

кардо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Каробка з кардону.

2. Невялікі кавалак кардону.

Выразаць самалёцік з кардонкі.

утачы́ць², утачу́, уто́чыш, уто́чыць; уто́чаны; зак., што ў што.

Шыючы, уставіць кавалак матэрыі.

У. клін у рукаў.

|| незак. уто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

камя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой-н. мяккай, рыхлай масы (разм.).

К. снегу.

К. шэрсці.

акра́вак, -ра́ўка, мн. -ра́ўкі, -ра́ўкаў, м.

Абрэзак, кавалак, частка чаго-н. (лыка, скуры і пад).

Рукавіцы з акраўкаў аўчыны.

|| прым. акра́ўкавы, -ая, -ае.

акра́ец, -ра́йца, мн. -ра́йцы, -ра́йцаў, м.

Кавалак хлеба, адрэзаны ад непачатага краю.

Мець свой а. хлеба.

|| памянш. акра́йчык, -а, мн. -і, -аў, м.

абры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

Адарваны кавалак, частка чаго-н.

А. паперы.

А. калючага дроту.

Абрыўкі ўспамінаў (перан.).

|| прым. абры́вачны, -ая, -ае.

трэ́ска, -і, ДМ трэ́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Тонкі кавалак дрэва, адчасаны ад бервяна, палена і пад.; шчэпка.

Прынесці трэсак на падпалку.