Záhnarzt

m -es, -ärzte зубны́ до́ктар, данты́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

labiodentál

a лінгв. лабіядэнта́льны, гу́бна-зубны́ (гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scale​2 [skeɪl] v.

1. здыма́ць шалупі́нне, луску́ і да т.п.

2. здыма́ць зубны́ ка́мень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

супако́іць, -ко́ю, -ко́іш, -ко́іць; -ко́ены; зак.

1. каго-што. Прывесці каго-, што-н. у стан спакою; прымусіць весці сябе ціха; утаймаваць.

С. вучняў.

С. сабаку.

С. душу маці.

2. што. Змякчыць, зрабіць менш інтэнсіўным, паменшыць.

С. зубны боль.

|| незак. супако́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. супако́йванне, -я, н. і супакае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dentysta

м. зубны ўрач; стаматолаг; зубнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dentystka

ж. зубны ўрач; стаматолаг (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Záhnlaut

m -(e)s, -e лінгв. зубны́ гук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dentist

[ˈdentəst]

n.

зубны́ ле́кар, данты́ст -а m., данты́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

парашо́к, -шку́ і -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. -шку́. Дробна расцёртыя частачкі цвёрдага рэчыва.

Зубны п. (для чысткі зубоў).

2. -шка́. Лекавае рэчыва пэўнай дазіроўкі ў раздробненым выглядзе.

Лякарства ў парашках.

◊

Сцерці ў парашок каго (разм.). — жорстка расправіцца; звычайна як выраз пагрозы.

|| прым. парашко́вы, -ая, -ае.

Парашковае малако (з малочнага парашку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эліксі́р, -ру м., в разн. знач. эликси́р;

зубны́ э. — фарм. зубно́й эликси́р;

◊ жыццёвы э. — жи́зненный эликси́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)