праваро́ніць сов., разг. проворо́нить, проморга́ть, прошля́пить, прохло́пать;

п. зру́чны вы́падак — проворо́нить (проморга́ть) удо́бный слу́чай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

łacny

уст.

1. лёгкі;

2. зручны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

замашны́, ‑ая, ‑ое.

Ёмкі, важкі, зручны для замаху. Замашны венік. Замашны серп. □ Ракуцька.. хапіў замашны кій і пагнаўся за Паліводскім. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hospitable [hɒˈspɪtəbl, ˈhɒspɪtəbl] adj.

1. (to/towards) гасці́нны

2. fml спрыя́льны, зру́чны;

a hospitable climate спрыя́льны клі́мат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

злаўчы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. Лоўка прынаравіцца або выбраць зручны момант, каб зрабіць што-н.

З. і пераскочыць канаву.

2. Набыць навык, лоўкасць у чым-н., налаўчыцца.

Ён злаўчыўся пісаць левай рукой.

|| незак. злаўча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аплікату́ра, ‑ы, ж.

1. Спосаб размеркавання пальцаў, найбольш зручны пры ігры на музычных інструментах.

2. Лічбавае абазначэнне над нотамі парадку размеркавання пальцаў музыканта.

[Ад лац. applicare — прыладжваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахватны́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Зручны для карыстання, лёгкі; спрытны. [Марылька] .. збегала ў домік і, захапіўшы кароткі, пахватны кажушок, пакінула яго на плечы Пятру. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

commodious

[kəˈmoʊdiəs]

adj.

1) абшы́рны

2) зру́чны, выго́дны

a commodious location — зру́чнае разьмяшчэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sprzyjający

спрыяльны;

sprzyjający moment — спрыяльны (зручны) момант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пахва́тны ’зручны для карыстання, лёгкі, спрытны’ (ТСБМ; хойн., Мат. Гом.; Ян.). Да па‑ і хвата́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)