утаймава́льнік м. Bändiger m -s, -;

утаймава́льнік звяро́ў Tíerbändiger m, Dompteur [-´tø:r] m -s, -e;

утаймава́льнік змей Schlángenbeschwörer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дракані́ды

(да гр. drakon = змей + eidos = выгляд)

паток метэорных часцінак, радыянт якіх знаходзіцца ў сузор’і Дракона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Удавы (сям. змей) 1/309; 4/584; 8/452; 10/417

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

таксі́ны

(ад гр. toksikon = яд)

ядавітыя рэчывы расліннага і жывёльнага паходжання (ёсць у ядах змей, павукоў, скарпіёнаў); прымяняюцца для вырабу антыбіётыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

платыбаза́льны

(ад гр. platys = плоскі + basis = аснова)

з шырокай асновай, напр. чэрап у кругларотых, многіх рыб, земнаводных, змей і млекакормячых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

серпанта́рный

(н.-лац. serpentarium, ад лац. serpens, -ntis = змяя)

запаведнік, у якім утрымліваюць ядавітых змей і забіраюць ад іх яд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ЗЕ́ЎКСІС

(Zeuxis),

старажытнагрэчаскі жывапісец канца 5 — пач. 4 ст. да н.э. Імкнучыся да ілюзорнасці выяўлення, адным з першых выкарыстаў у карцінах (вядомы па ант. літ. крыніцах і рым. копіях) святлаценявую мадэліроўку («Алена», «Немаўля Геракл душыць змей», «Сям’я кентаўраў»).

т. 7, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

flíegend

a ляту́чы, лята́ючы

mit ~en Fáhnen — са сцяга́мі, што луна́юць

~er Dráche — папяро́вы змей

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

таксі́ны

(ад гр. toksikon = яд)

ядавітыя рэчывы расліннага і жывёльнага паходжання (ёсць у ядах змей, павукоў, скарпіёнаў); прымяняюцца для вырабу антыбіётыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шипе́ние

1. шыпе́нне, -ння ср.; (змей, гусей) сы́канне, -ння ср.;

2. перен. (ворчание, злобствование) разг. шыпе́нне, -ння ср.; сы́канне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)