анто́німы

(ад анты- + гр. onyma = імя)

лінгв. словы з процілеглым значэннем (напр. дабро — зло, вялікі — малы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

seek to right a wrong

стара́цца вы́правіць зло

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пакпі́ць (з каго, чаго) сов. поиздева́ться (над кем, чем), пошути́ть зло (над кем, чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unrepentant

[,ʌnrɪˈpentənt]

adj.

які́ ня ка́ецца (за грахі́, зло), нераска́яны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Нікбіць ’губіць, нішчыць; ужываць на зло’ (Нас.). Няясна; зыходным здаецца назоўнік ⁺нікба ’знішчэнне, згуба’ ад нікнуць ’знікаць, гінуць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баля́чка ж.

1. см. бо́лька;

2. перен., разг. недоста́ток м., сла́бое ме́сто; (зло, вред) я́зва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наостри́ть​II сов., разг. (наговорить острот) навастрасло́віць; панасміха́цца; (зло) накпі́ць, настро́іць кпі́наў (ке́пікаў); нажартава́ць, настро́іць жа́ртаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́караніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Канчаткова знішчыць, вывесці, зжыць. Выкараніць зло. □ Абурэнне супроць паноў і польскай ваеншчыны месцамі вылівалася ў паўстанне, і палякі прыкладаюць усе намаганні, каб выкараніць дух непакоры. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Татэ́: ек на татэ́ ’як на зло’ (ТС). Відаць, падвоенае тэ ’тое’ (гл.) або спалучэнне злучніка та (гл.) з ім. Гл. татак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Надазаля́ць ’надакучаць’ (бяроз., КЭС), укр. надозоля́ти ’даймаць, дапякаць’, рус. надозоля́ть ’рабіць на зло, дапякаць’, надзолять ’тс’: сердце надзоля́ть (= сердце надрывать) (СРНГ). Гл. назаля́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)