зашурша́ць і зашуршэ́ць, ‑шыць; зак.

Пачаць шуршаць, шуршэць. // Прашуршаць, прашуршэць. З размаху лодка зашуршала па пяску пакатага берага і спынілася. Пальчэўскі. Зашуршэла чырвоная заслона, адчыніліся сярэднія дзверы. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіра́нка

(польск. firanka, ад ням. Fürhang)

аздобная заслона на акно, звычайна з празрыстай тканіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

заве́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, якімі прымацоўваюцца да вушака дзверы, аконныя рамы і пад.

Дзверы на новых завесах.

2. Тое, што і заслона (у 1 знач.).

Снежная з.

З. туману.

|| памянш. заве́ска, -і, ДМ -ве́сцы, мн. -і, -сак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарас Стар. Земляны вал, насып, заслона.

□ ур. Тара́сенка (луг) Стаўбц. (Прышч.), в. Туроса Уш.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

veil​1 [veɪl] n.

1. вуа́ль; пакрыва́ла (манашкі); чадра́, паранджа́;

a bridal veil вясе́льны вэ́люм

2. засло́на, ма́ска;

a veil of mist засло́на тума́ну;

draw a veil over smth. змаўча́ць, прамаўча́ць;

under the veil of smth. пад вы́глядам, пад ма́ркай чаго́-н.

♦

take the veil dated стаць мана́шкай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

флёр

(ням. Flor)

1) тонкая, празрыстая, пераважна шаўковая тканіна;

2) перан. напаўпразрыстае покрыва, заслона, смуга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

curtain [ˈkɜ:tn] n.

1. фіра́нка;

close/draw/pull the curtains зашмо́ргваць/заве́шваць фіра́нку;

draw/draw back/pull back the curtains адшмо́ргваць/адве́шваць фіра́нку

2. pl. cur tains што́ры

3. засло́на (у тэатры);

the curtain falls/rises at eight sharp засло́на апуска́ецца/падыма́ецца ро́ўна ў во́сем гадзі́н

♦

the final curtain кане́ц, смерць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЭ́ЛЮМ

(ад лац. velum заслона),

жаночы галаўны ўбор, лёгкае пакрывала з кісяі, шоўку, цюлю, карунак, якое спускаецца да плячэй, пояса, часам да долу.

Белы вясельны вэлюм — частка шлюбнага ўбору; мацуецца да вянка або інш. галаўнога ўбору. Жалобны вэлюм чорнага колеру.

т. 4, с. 336

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тума́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Згушчэнне дробных кропелек вады або ледзяных крышталікаў у прыземных слаях атмасферы, якое робіць паветра непразрыстым.

Над лугам слаўся густы т.

2. Непразрыстая заслона дыму, пылу і пад.

Махорачны т.

3. перан. Тое, што перашкаджае правільна ўспрымаць і разумець навакольны свет.

Т. у галаве.

|| прым. тума́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкрыццё, ‑я, н.

Ахова, заслона. Мы адкрылі агонь і пад прыкрыццём яго выхапілі перабежчыка. Скрыпка. Пад прыкрыццём ночы рыхтуецца нечаканы ўдар па тыле «праціўніка». Жычка. Пад прыкрыццём густога туману сапёры непрыкметна прасунуліся наперад. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)