перевари́ ть сов.
1. (заново сварить) перавары́ ць;
2. (слишком долго проварить) перавары́ ць;
3. (о желудке) ператраві́ ць;
4. перен. (усвоить, воспринять)засво́ іць , успрыня́ ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апаля́ чыцца , ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Засвоіць мову, звычкі, культуру палякаў; стаць падобным да паляка. У абвінавачанні нават гаварылася, што Крупскі апалячыўся — маўляў, гаворыць з падначаленымі па-польску і нават танцуе мазурку. Сіпакоў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асімілява́ ць , ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак. , каго-што .
1. Прыпадобніць (прыпадабняць) сабе; ператварыць (ператвараць) адно ў другое, падобнае да яго.
2. Спец. Засвоіць (засвойваць). Асіміляваць вуглярод паветра. Асіміляваць умовы знешняга асяроддзя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увасса́ ць , увассу, увассеш, увассе; увассём, увассяце; пр. увассаў, ‑ссала; зак. , што і чаго .
Ссучы, усмактаць пекаторую колькасць. Увассала цяля трохі малака.
•••
Увассаць з малаком (мацеры) засвоіць , успрыняць з ранняга ўзросту, з дзяцінства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпігава́ ць , -гу́ ю, -гу́ еш, -гу́ е; -гу́ й; -гава́ ны; незак.
1. каго-што . Начыняць шпігам, утыкаючы яго ў надрэзы.
Ш. дзічыну.
2. перан. , каго (што-н. многа чаго-н. , прымушаць засвоіць што-н. (разм. ).
|| зак. нашпігава́ ць , -гу́ ю, -гу́ еш, -гу́ е; -гу́ й; -гава́ ны.
|| наз. шпігава́ нне , -я, н. і шпіго́ ўка , -і, Д М ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́ вучыць , -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.
1. гл.
2. што . Вучачы, засвоіць ; развучыць.
В. замежную мову.
В. песню.
3. што . Навукова даследаваць, пазнаць.
В. прычыны засухі.
В. старажытную архітэктуру.
4. што . Уважліва назіраючы, азнаёміцца, зразумець.
В. абстаноўку.
|| незак. вывуча́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е і выву́ чваць , -аю, -аеш, -ае.
|| наз. вы́ вучка , -і, Д М ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зду́ жаць , -аю, -аеш, -ае; зак. разм. ).
1. каго-што . Узяць верх у барацьбе, бойцы; перамагчы.
Бароўся з тым, каго мог з.
2. што і з інф. Справіцца з тым, што патрабуе вялікіх фізічных намаганняў, многа працы.
Здужаў падняць на плечы мех.
3. перан. , штоЗасвоіць , зразумець (разм. ).
З. курс фізікі.
|| незак. зду́ жваць , -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пераня́ ць ’перахапіць, падхапіць у час руху; засвоіць , запомніць; запазычыць’, трак. ’захварэць на панос’, віл. ’прыняць дзіцё пры родах’ (ТСБМ , Гарэц. , Бяльк. , Сл. ПЗБ , ТС ). Укр. перейня́ ти , переня́ ты , перея́ ти ’пераймаць, перахопліваць, пераняць’, рус. переня́ ть ’пераняць, перахапіць’, пск. ’сустракаць ля брамы свайго дома’, польск. przejąć , przejmać ’узрушыць; прысвоіць, успадкаваць; перахапіць’. Паўночнаславянскае. Да прасл. *per‑jęti . Гл. таксама пераймаць , узяць і ‑няць .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
навучы́ цца , ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак. , чаму і з інф.
Набыць навыкі, уменне рабіць што‑н., засвоіць , пераняць што‑н. Навучыцца кравецкай справе. Навучыцца вадзіць машыну. Навучыцца плаваць. □ За гэты час Тастоў навучыўся ўзгадняць адвагу з абавязкам. Брыль .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mí tbekommen
* vt
1) атры́ мліваць (з сабою, у дарогу і г.д. )
2) разм. зразуме́ ць, засво́ іць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)