Расходнік (расліна) 4/472; 6/161; 9/130; 10/114

- » - едкі 9/130 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

vitriolic

[,vɪtriˈɑ:lɪk]

adj.

1) купарва́сны

2) е́дкі, як купарва́с

3) рэ́зкі; зье́длівы, саркасты́чны

vitriolic criticism — зье́длівая кры́тыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гіпатыязі́д

(ад гіпа- + гр. theion = сера + лац. acidus = востры, едкі)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры цырозах печані, нефрозах, нефрытах, гіпертанічнай хваробе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

astringent

[əˈstrɪndʒənt]

1.

adj.

1) вя́жучы

2) суро́вы; стро́гі (стыль)

3) е́дкі

2.

n.

рэ́чыва, яко́е звужа́е тка́нкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акажу́

(фр. acajou, ад індз. acaju = чырвонае дрэва)

дрэва сям. анакардыевых, пашыранае ў тропіках; дае каштоўную драўніну, едкі бальзам, алей і камедзь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

натр

(ар. natrūn = сода);

н. едкі — гідравокіс натрыю (каўстычная сода), бясколерная крышталічная маса; выкарыстоўваецца ў хімічнай, тэкстыльнай, мылаварнай і іншых галінах прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Láuge

f -, -n

1) хім. шчо́лач

2) перан. жоўць, атру́та

die ~ des Spóttes [des Hóhnes] — е́дкі сарка́зм [насме́шак, кпі́наў]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Масля́нкі ’кветкі сон, Pulsatilla Adans.’ Як укр. масля́нка ’таемнік лускаваты, Lathraea squamaria L.’, ’казялец едкі, Ranunculus acer L.’, ’лілея кучаравістая, Lilium martagon L.’, рус. арл. масло ’тс’. Да ма́сла (гл.). Матывацыя; масла ад кароў, якія паядаюць жоўтыя кветкі, будзе жоўтае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тыраксі́н

(ад гр. thyreos = шчыт + oksys = едкі, кіслы)

гармон шчытападобнай залозы, які стымулюе абмен рэчываў, рост і дыферэнцыяцыю тканак у арганізме чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

натр м. хім. Natrón n -s, Nátriumoxyd n -(e)s;

е́дкі натр Ätznatron n;

фто́рысты натр Nátriumfluorid n -(e)s, Fluórnatrium n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)