Ды́хля ’дрыгва, зыбкае балота’ (Яшкін). Утварэнне (з дзеепрыметнікавым фармантам ‑л‑) ад ды́хаць (балота нібы дыхае).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перапыхну́ць (піріпыхны́ць) ’перадыхнуць’ (Юрч. СНЛ). З ⁺перапы́хкнуць. Да пера- і пы́хкаць, гл. пыхаць ’моцна дыхаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
задыха́цца (цяжка дыхаць) erstícken vi (s), áußer Átem sein [kommen*, geráten*]; kéuchen vi;
задыха́цца ад зло́сці vor Zorn [Wut] kéuchen [(fast) erstícken]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ві́скуцень, ‑кутня, м.
Абл. Вісклівы, пранізлівы вецер. Як можна сагрэцца ў такі віскуцень, як трымаць у руках зброю, як дыхаць?Кулакоўскі.[Віктар:] — Акалеў на гэтым віскутні. Здаецца, і кажушок цёплы, а прабірае.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
душы́ць¹, душу́, ду́шыш, ду́шыць; ду́шаны; незак.
1.каго. Пазбаўляць жыцця, моцна сціскаючы горла.
Д. вяроўкай.
2.каго. Не даваць магчымасці свабодна дыхаць.
Каўнер ду́шыць.
Ду́шыць кашаль.
3.перан., каго-што. Прыгнятаць, не даваць магчымасці развівацца чаму-н.
Усе замоўклі надоўга, як зацяло (безас.) ім (адняло мову, голас; разм.).
◊
Няма за што рук зацяць (разм.) — нічога няма, няма чым заняцца.
|| незак.заціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
pant
[pænt]
v.
1) ця́жка й ча́ста ды́хаць, задыха́цца
2) гавары́ць задыха́ючыся
3) мо́цна пра́гнуць, тужы́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
А́МІЯ, глейная рыба (Amia calva),
рыба атрада аміяпадобных. Адзіны сучасны рэліктавы прадстаўнік атрада Amiiformes. Жыве ў неглыбокіх стаячых забалочаных вадаёмах Паўн. Амерыкі на Пд ад Вялікіх азёр.
Даўж. да 90 см. Цела акруглае, рыла кароткае. Восевы шкілет акасцянелы, на галаве скурныя косці (адзнака прымітыўных рыб). Луска цыклоідная; спінны плаўнік доўгі, хваставы — сіметрычны, круглаваты. Можа дыхацьатм. паветрам. Драпежнік.
