spiritual​1 [ˈspɪrɪtʃuəl] n. рэлігі́йная пе́сня не́граў, духо́ўны гімн; негрыця́нскі спіры́чуал

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нра́вственный мара́льны; (духовный) духо́ўны;

нра́вственный крите́рий мара́льны крытэ́рый;

нра́вственный челове́к мара́льны чалаве́к;

нра́вственный посту́пок мара́льны ўчы́нак;

нра́вственное удовлетворе́ние мара́льнае задавальне́нне;

нра́вственный подъём мара́льны (духо́ўны) узды́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кле́рык ’семінарыст’ (Сл. паўн.-зах.) < польск. kleryk ’тс’ < лац. elerieus ’духоўны’ (Слаўскі, 2, 211).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спі́рычуэл

(англ. spiritual = духоўны)

духоўная песня амерыканскіх неграў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ínnenwelt

f - уну́траны свет, духо́ўны свет (чалаве́ка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ecclesiastic

[ɪ,kli:ziˈæstɪk]

1.

adj.

царко́ўны; духо́ўны; клерыка́льны

2.

n.

духо́ўнік -а m., духо́ўная асо́ба, духо́ўны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мярцвя́чына, ‑ы, ж.

1. Трупы жывёл. [Алесь:] — Наш Міхась казаў, што ракі мярцвячыну ядуць. Ваданосаў.

2. перан. Разм. Разумовы, духоўны застой; заняпад, інертнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

guru [ˈgʊru:] n.

1. гу́ру; духо́ўны наста́ўнік

2. infml спецыялі́ст у пэ́ўнай спра́ве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Дарэ́ктар ’дамашні настаўнік’ (БРС). З польск. dyrektor (< лац.) ’тс’. Параўн. ст.-бел. директоръ ’духоўны настаўнік’ (Булыка, Запазыч., 96).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uplift​1 [ˈʌplɪft] n. узды́м (духоўны, эмацыянальны);

give a sense of uplift узня́ць настро́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)