жыга́ла, ‑а, н.

Разм. Металічны востры прут, якім прапякаюць дзіркі ў дрэве, косці. Яначку нібы жыгалам прапякло наскрозь. Ад сярэдзіны пачало цяпло па жылах расцякацца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dréchselbank

f -, -bänke така́рны стано́к (па дрэве)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

све́рдзел, ‑дла, м.

Інструмент для свідравання дзірак у дрэве, метале і інш. Недзе паблізу загуў матор свідравальнага станка, і свердзел з прыглушаным скрыгатам упіўся ў жалеза. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравірава́ць gravieren [-´vi:-] vt, radíeren vt (на метале); (па дрэ́ве) Hólzschnitte máchen [ánfertigen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

залы́сіць, ‑лышу, ‑лысіш, ‑лысіць; зак., што.

Счасаць кару ў якім‑н. месцы на дрэве, зрабіць залысіну (у 2 знач.). Залысіў дзядзька дрэва злёгку (Сякера востра, кара крохка). Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wart

[wɔrt]

n.

1) баро́даўка f.

2) на́расьць f. (на дрэ́ве)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сві́дар

(польск. świder)

інструмент для свідравання шчылін у метале, дрэве, грунце і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паабдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Абадраць у многіх месцах, кругом; абадраць усё, многае. Паабдзіраць кару на дрэве. Паабдзіраць ногі.

2. перан. Разм. Абабраць, абкрасці ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Разм.

1. Адарваўшы, завярнуць, загнуць. Залупіць скуру на пальцы. Залупіць кару на дрэве.

2. Загнуўшы, падняць угору; загаліць (у 2 знач.). Залупіць спадніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́кар м. Dréher m -s, - (па метале); Dréchsler m -s, - (па дрэве)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)