сем, сямі, Т сямю, ліч. кольк.

Лік і лічба «7». Напісаць лічбу 7. Сем у пяць. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 7. Сем вучняў. Сем алоўкаў. □ Сем разоў адмерай, а раз адрэж. Прымаўка. Чорт сем пар лапцей стаптаў, пакуль такую пару дабраў. Прыказка.

•••

Драць сем шкур гл. драць.

За сямю замкамі (пячацямі) гл. замок.

Злупіць (садраць) сем шкур гл. злупіць.

Сагнаць сем патоў гл. сагнаць.

Сем карабоў гл. кораб.

Сем пятніц на тыдні ў каго гл. пятніца.

Спусціць (зняць) сем шкур гл. спусціць.

У адзін дзень сем перамен — тое, што і сем пятніц на тыдні (гл. пятніца).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аддратва́ць ’крэпка пабіць (кнутом)’ (Шат.). Магчыма, ад дратва ’прасмалены канат’, але гэта вельмі прафесійная назва. Калі лічыць, што ад‑дратаваць паходзіць ад першаснага драць, марфалогію дзеяслова цяжка вытлумачыць, не прыняўшы версіі аб кантамінацыйным паходжанні слова на аснове тратаваць (< польск. tratować) і драць (Міхневіч, БЛ, 1973, 3, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тере́ть несов.

1. це́рці; шарава́ць;

тере́ть лицо́ це́рці твар;

2. (измельчать) це́рці; (тёркой) драць; дзе́рці;

тере́ть кра́ски це́рці фа́рбы;

тере́ть хрен драць (дзе́рці) хрэн;

3. (причинять боль) му́ляць, це́рці;

сапо́г трёт но́гу бот му́ляе (трэ) нагу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

záusen

1.

vt трапа́ць, драць, дзе́рці

j-m die Háare ~ — трапа́ць каго́-н. за валасы́

2.

(sich) бі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лы́ка н Bast m -es, -e; Líndenbast m (ліпавае);

драць лы́ка ábbasten vt;

◊ ён не лы́кам шы́ты er ist nicht von géstern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Латухе́я ’драная бульба’ (чэрв., Жд. 3) — новае рэгіянальнае ўтварэнне з суф. -ėja ад латашыць ’рваць’, ’драць’ (гл.).⇉.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Наказлава́цца экспр. ’наванітаваць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Гл. казлаваць ’ванітаваць’, казльі© 2 (у выразе казлы драць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перадра́ты ’разарваны напалову’ (Растарг.), смал. передра́тый ’тс’. Дзеепрыметнік, аформлены пад уплывам польск. przedarty ’парваны’. Да драць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кватара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто часова наймае жылое памяшканне ў домаўласніка. Красачка падаставаў аднекуль жалезных і драўляных ложкаў, заставіў імі абедзве палавіны хаты і пачаў драць з кватарантаў шалёныя грошы. Паслядовіч. Мухаморавы адразу палюбілі свайго кватаранта і даглядалі яго як роднага сына. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́ка, ‑а, н.

Луб з карой маладых лісцевых дрэў (пераважна ліпы); палоска такога лубу з карой. Драць лыка. □ Бацька з адменнага лыка Лапці малым нам пляце; Цень з барадою вялікай Лёг ад яго на куце. Смагаровіч.

•••

Лыка не вяжа гл. вязаць.

Не лыкам шыты гл. шыты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)