Вы́дзел ’доля, часць’ (БРС, КТС); ’участак’ (Грыг.); ’выдзяленне пад мерку ці вагу’ (КЭС, лаг.). Рус. вы́дел ’выдзяленне долі, часці’, дыял. вы́делок ’клін або паласа зямлі, выдзеленая пад ворыва’, ст.-рус. выдѣлъ ’доля, часць’, укр. ви́діл, польск. wydział і г. д. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вы́дзеліць (гл. дзяліць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
часць, -і, мн. -і, -е́й, ж.
1. Асобная самастойная вайсковая адзінка.
Камандзір танкавай часці.
Вайсковая ч.
2. Доля, пай, частка, якія належаць каму-н.
Трэцюю ч. зямлі бацька адпісаў малодшаму сыну.
3. Галіна якой-н. дзейнасці; спецыяльнасць (разм.).
Пайсці па фінансавай часці.
Гэта не па маёй часці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Лёсы ’шчаслівы, задаволены’ (карэліц., Сцяшк.). Да лёс 1. Звязана са значэннем ’добры лёс, шчаслівая доля’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
táusendstel
num
ein ~ — адна́ ты́сячная; ты́сячная до́ля
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Érbanteil
m -(e)s, -e до́ля спа́дчыны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паку́тніцтва, ‑а, н.
Стан, доля пакутніка. Наіўная рамантывацыя [у ранніх вершах Танка] праяўляецца ў адрыве пачуццяў ад жыццёвых сітуацый, у пакутніцтве лірычнага героя і таямнічай змрочнасці пейзажнага фону. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
судьби́на ж., уст., нар.-поэт. лёс, род. лёсу м., мн. нет, до́ля, -лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ты́сячны, -ая, -ае.
1. гл. тысяча.
2. Які складаецца з тысячы якіх-н. адзінак.
Т. мітынг.
3. Вартасцю ў тысячу рублёў або які ацэньваецца тысячамі.
4. Які атрымліваецца пры дзяленні на тысячу.
Адна тысячная доля секунды.
5. у знач. наз. ты́сячная, -ай, ж. Тысячная частка чаго-н.
Адна тысячная.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Пустадо́лле ’абложная зямля’ (ДАБМ, камент., 858). Да пусты́ (гл.) ’незаняты, незасеяны’ і дол ’нізіна’, або, хутчэй, да до́ля ’частка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
allotment
[əˈlɑ:tmənt]
n.
1) надзяле́ньне, разьмеркава́ньне n.
2) вы́дзеленая нале́жная ча́стка, по́рцыя, до́ля
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)