навасе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наваселля. Калі ж пакінула арцель Стол навасельны, калі ў хаце У цішыні салдатка-маці Паклала спаць сваіх дзяцей, — Малым прысніўся дзіўны сон. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

séltsam

a дзі́ўны; незвыча́йны; асаблі́вы

ein ~es Betrágen — дзі́ўныя паво́дзіны

ein ~er Mensch — дзі́ўны чалаве́к, дзіва́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

amazing

[əˈmeɪzɪŋ]

adj.

дзіўны́; дзіво́сны; цудо́ўны; зьдзіўля́льны, надзвыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няба́чаны (noch) nie geséhen; éinmalig; úngeahnt; ohnegléichen (беспадобны); nie da gewésen (небывалы); wúnderbar (цудоўны); erstáunlich (дзіўны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

startling [ˈstɑ:tlɪŋ] adj. надзвыча́йны, дзі́ўны, нечака́ны, ашаламля́льны;

startling results над звыча́йныя вы́нікі;

startling news ашаламля́льная навіна́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beáchtenswert

a

1) ва́рты ўва́гі

2) дзі́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sónderbar

a дзі́ўны, дзіво́сны

~er Kauz — дзіва́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цудо́ўны, -ая, -ае.

1. Які ўспрымаецца як цуд.

Цудоўнае выратаванне.

2. Выдатны, адмысловы; вельмі добры.

Ц. будынак.

3. Які вызначаецца незвычайным талентам.

Ц. паэт.

4. Вельмі прыгожы, маляўнічы.

Ц. краявід.

Ц. дзень.

5. Цікавы, захапляльны.

Цудоўная казка захапіла дзяцей.

6. Прыемны, дзіўны.

Ц. водар ліп.

7. Мілагучны (пра голас, гукі).

Ц. голас.

|| наз. цудо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Про́дзіў ’цуда з цудаў’ (Нас.): нейкий продзіў тут случыўся. З польск. przedziw(y) ’тс’, якое, магчыма, ад прым. przedziwny ’дзіўны; вычварны’, дзе prze‑ — прыстаўка са значэннем найвышэйшай ступені; dziwny, гл. дзіва. Гл. таксама прыдзіў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uderzający

uderzając|y

надзвычайны; дзівосны, дзіўны;

~e podobieństwo — надзвычайнае падабенства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)